Η νίκη που συνδέθηκε με το όνομα του Αγίου Μηνά
Στη χορεία των θαυματουργών Αγίων της Εκκλησίας καταλέγεται και ο Άγιος Μηνάς
Ο Άγιος Μηνάς θεωρείται από τους ορθόδοξους χριστιανούς προστάτης των γεωργών και των κτηνοτρόφων.
Οι μικρασιάτες των θεωρούσαν προστάτη των ξενιτεμένων τους, ενώ σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας θεωρείται προστάτης των ανύπαντρων γυναικών. Επίσης πολλοί πιστεύουν ότι ο Άγιος Μηνάς βοηθά στην ανεύρεση χαμένων πραγμάτων. Ας δούμε όμως λίγα στοιχεία του βίου του.
Γεννήθηκε στα μέσα με τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. στην Αίγυπτο. Οι γονείς του τον μεγάλωσαν σε ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον, όντας και οι δύο ειδωλολάτρες. Ο Άγιος Μηνάς όμως από την εφηβική του ακόμα ηλικία ασπάστηκε τον χριστιανισμό.
Μετά τα εφηβικά του χρόνια εισήλθε στις τάξεις του Ρωμαϊκού στρατού και πιο συγκεκριμένα σε ένα τάγμα ιππικού με έδρα το Κοτυάειον της Μικράς Ασίας (η πόλη αυτή στις μέρες μας ονομάζεται Κιουτάχεια). Οι αρχές του 4ου αιώνα τον βρήκαν να διάγει μια λαμπρή πορεία στις τάξεις του Ρωμαϊκού στρατού λόγω της ανδρείας που τον χαρακτήριζε.
Εκείνο τον καιρό όμως, έφτασαν αυτοκρατορικές διαταγές σύμφωνα με τις οποίες ο στρατός έπρεπε να συλλαμβάνει τους χριστιανούς και να τους κάνει να αλλάξουν πίστη με κάθε μέσο. Αυτό ήταν φυσικά κάτι που δεν μπορούσε να πράξει ο Άγιος Μηνάς και έτσι έθεσε τέλος στην στρατιωτική του καριέρα και κατέφυγε σε ένα βουνό της περιοχής.
Στον άγριο αυτό τόπο ασκήτευσε αφιερώνοντας τον χρόνο του στην προσευχή και στην νηστεία. Έτσι έζησε για ένα αρκετά μακρύ χρονικό διάστημα, έως ότου άφησε τον τόπο που ασκήτεψε και επανήλθε κοντά στους ανθρώπους.
Επέλεξε μάλιστα να βρεθεί κοντά τους την ημέρα μιας ειδωλολατρικής εορτής. Στην γιορτή αυτή μίλησε και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να οδηγηθεί στον διοικητή της πόλης. Στον Πύρρο, έτσι ονομαζόταν ο διοικητής, ομολόγησε για άλλη μια φορά την χριστιανική του πίστη, φανέρωσε το όνομα του καθώς και όσα είχαν προηγηθεί στην ζωή του. Επειδή όπως είπαμε ήταν ημέρα γιορτής, ο Πύρρος διέταξε τη φυλάκιση του Αγίου Μηνά αναβάλλοντας την εξέταση της υποθέσεως για την επομένη ημέρα.
Οι ώρες πέρασαν και ο Άγιος βρέθηκε πάλι ενώπιον του διοικητή με τις κατηγορίες της λιποταξίας από τον Ρωμαϊκό στρατό και την εξύβρισης των θεών (των ειδωλολατρών). Ο Πύρρος στην αρχή προσπάθησε με υποσχέσεις και όμορφα λόγια να κάνει τον Άγιο Μηνά να απαρνηθεί την χριστιανική πίστη.
Κατόπιν πέρασε στις απειλές και τέλος, βλέποντας ότι ο Άγιος δεν υποχωρεί, διέταξε τον άγριο βασανισμό του.
Ο Άγιος με την βοήθεια του Χριστού, υπέμεινε φρικτά βασανιστήρια αρνούμενος να αλλαξοπιστήσει. Μην έχοντας πλέον σε κάτι χειρότερο να τον υποβάλει, ο Πύρρος διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου Μηνά που έλαβε χώρα στις 11 Νοεμβρίου. Μετά τον αποκεφαλισμό, το σώμα του Αγίου ρίχτηκε στη φωτιά. Από αυτήν μερικοί χριστιανοί έσωσαν ότι πρόλαβαν από το άγιο σώμα του και το έθαψαν κοντά στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπως τους είχε ζητήσει ο Άγιος λίγο πριν θανατωθεί.
Στον τόπο που ενταφιάστηκε χτίστηκε ναός, ενώ με την πάροδο των ετών δημιουργήθηκε εκεί μία μικρή πόλη αφού πλήθος χριστιανών επισκέπτονταν τον Άγιο για να ζητήσουν την βοήθεια του. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Άγιος παρουσιάζεται στις εικόνες καβάλα σε άλογο και φορώντας στρατιωτική ενδυμασία.
Η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Αγίου Μηνά στις 11 Νοεμβρίου.
Ο ιατρός των νοσούντων και των αναζητούντων
Ο άγιος Μηνάς πήρε από τον Θεό τη χάρη να κάνει εξαίσια θαύματα και να βοηθάει τους ανθρώπους όταν βρίσκονται σε κάποια ανάγκη (πολλοί π.χ. τον επικαλούνται όταν χάνουν ή ψάχνουν κάτι και ο Άγιος τους βοηθάει αμέσως να το βρουν). Ας αναφέρουμε μια τέτοια περίπτωση.
Παλαιότερα οι χριστιανοί συνήθιζαν να κάνουν αγρυπνία όλο το βράδυ και οι άρρωστοι να μένουν στον ναό, για να παρακαλέσουν τον Άγιο να τους θεραπεύσει. Κάποτε, ανάμεσα στους πολλούς ασθενείς στον ναό του Αγίου, ήταν ένας κουτσός και μια βουβή γυναίκα, που πρόσμεναν τη γιατρειά τους από τον Άγιο. Κατά τα μεσάνυχτα, ενώ όλοι οι ασθενείς κοιμούνταν, παρουσιάζεται ο Άγιος στον κουτσό και του λέει: «Τώρα που είναι ησυχία πήγαινε και ακούμπησε το πανωφόρι της βουβής γυναίκας και θα γίνεις καλά».
Καθώς σηκώθηκε εκείνος και πήγε ν’ αγγίξει το πανωφόρι της βουβής γυναίκας, εκείνη τρόμαξε κι άρχισε να φωνάζει, κατηγορώντας τον παράλυτο, κι έτσι λύθηκε η γλώσσα της κι άρχισε να μιλάει. Ο κουτσός στο μεταξύ ντράπηκε από τα λόγια της βουβής, καθώς και από τις τσιρίδες της ξύπνησαν κι άλλοι και άρχισε να τρέχει. Μόλις συνειδητοποίησαν και οι δύο το θαύμα που είχε γίνει και στους δύο μ’ αυτόν τον χαριτωμένο τρόπο, ευχαριστούσαν και δόξαζαν τον Θεό, μαζί με όλους τους χριστιανούς που ήταν εκεί.
Το θαύμα με τον εύπορο προσκυνητή
Κάποτε ένας χριστιανός έταξε να προσφέρει σε ένα ναό του Αγίου Μηνά έναν ασημένιο δίσκο. Όντας ευκατάστατος, παρήγγειλε στο εργαστήριο αργυροχοΐας δύο δίσκους – ένα για τον Άγιο και ένα για τον εαυτό του. Όταν παρέλαβε τους δίσκους λοιπόν, ξεκίνησε το ταξίδι του με πλοίο για να πάει να παραδώσει τον δίσκο που είχε τάξει. Παρατήρησε όμως ότι ο δίσκος που προοριζόταν για τον ναό, ήταν πιο λαμπερός και σκέφτηκε να τον κρατήσει για τον εαυτό του.
Έτσι έδωσε εντολή στον νεαρό υπηρέτη του να σερβίρει το φαγητό στον όμορφο και λαμπερό δίσκο. Όταν όμως μετά το φαγητό, ο υπηρέτης πήγε να πλύνει τον δίσκο, εκείνος του έπεσε μέσα στην θάλασσα. Φοβούμενος τότε εκείνος την τιμωρία του αφεντικού του, βούτηξε να τον πιάσει και έτσι χάθηκαν στα νερά τόσο ο ασημένιος δίσκος όσο και ο νεαρός υπηρέτης. Ο χριστιανός μαθαίνοντας τι συνέβη κατάλαβε ότι τιμωρήθηκε για την απληστία του και άρχισε να προσεύχεται στον Άγιο Μηνά και να τον παρακαλεί να βρεθεί η σορός του υπηρέτη του. Το πλοίο έφτασε στον προορισμό του ενώ ο χριστιανός συνέχιζε τις προσευχές του.
Μία δυο μέρες μετά και ενώ συνέχιζε τις προσευχές ο Άγιος έκανε το θαύμα του. Ο νεαρός υπηρέτης εμφανίστηκε. Και όχι μόνο αυτό. Δεν ξεβράστηκε η σορός του στην ακτή αλλά εμφανίστηκε να βγαίνει από την θάλασσα ζωντανός, κρατώντας μάλιστα τον ασημένιο δίσκο στα χέρια του. Τον ρώτησαν τι συνέβη και τους είπε ότι όταν έπεσε στην θάλασσα, εμφανίστηκαν μπροστά του τρεις ανθρώπινες μορφές. Αυτές τον συνόδευσαν περπατώντας στον βυθό μαζί του μέχρι την στιγμή που βγήκε στην παραλία. Η μία μορφή, δε, φορούσε στρατιωτικά ρούχα. Όλοι κατάλαβαν ότι ο ένας από τους τρεις ήταν ο Άγιος Μηνάς. Οι άλλοι δύο ήταν ο Άγιος Βίκτωρ και ο Άγιος Βικέντιος που εορτάζουν μαζί με τον Άγιο Μηνά στις 11 Νοεμβρίου.
Ανέστησε νεκρό χριστιανό
Κάποιος χριστιανός από την Κωνσταντινούπολη, οδεύοντας για το πανηγύρι του Αγίου Μηνά και έχοντας μαζί του αρκετά χρήματα, κατέλυσε σε ένα ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος είδε τα ξένα χρήματα και, κυριευμένος από απληστία, σκότωσε τον προσκυνητή, τον διεμέλισε και έβαλε τα κομμάτια του σε μία σπυρίδα (ζεμπίλι). Ενώ σκεφτόταν πού να θάψει τα μέλη του θύματός του για να μην αποκαλυφθεί το έγκλημα, καταφθάνει στο ξενοδοχείο ένας έφιππος στρατιώτης, ο Άγιος Μηνάς, και τον ρωτάει επίμονα πού βρίσκεται ο προσκυνητής. Ο ξενοδόχος τον διαβεβαιώνει ότι δεν γνωρίζει τίποτε αλλά ο Άγιος ξεπεζεύει, εισέρχεται στα ενδότερα του ξενώνα, βρίσκει την σπυρίδα, την φέρνει μπροστά του και τον ρωτάει με φοβερό και άγριο βλέμμα να του πει ποιος είναι ο νεκρός.
Τότε ο φονιάς έφριξε, πέφτοντας άφωνος και τρέμων στα πόδια του άγνωστου ιππέα. Ο Άγιος συνάρμοσε τα μέλη του
θύματος, προσευχήθηκε και ανέστησε το νεκρό προσκυνητή παραγγέλνοντάς του να δοξάζει τον Θεό. Ο αναστημένος, σαν να είχε εγερθεί από τον ύπνο, κατάλαβε όσα έπαθε, εδόξασε τον Θεό και προσκύνησε τον Άγιο.
Μόλις ο φονιάς συνήλθε από τον τρόμο του και σηκώθηκε, του πήρε ο Άγιος τα κλεμμένα χρήματα και τα επέστρεψε στον προσκυνητή λέγοντάς του να συνεχίσει τον δρόμο του.
Έπειτα, για να ολοκληρώσει την ευεργεσία του Θεού, στράφηκε προς τον ξενοδόχο, τον έδειρε όπως του άξιζε, τον ενουθέτησε, του έδωσε συγχώρηση για το έγκλημά του προσευχόμενος γι’ αυτόν, καβάλησε το άλογό του και έγινε άφαντος. Τότε μόνο κατάλαβε ο ξενοδόχος ότι ο στρατιώτης αυτός ήταν ο Άγιος Μηνάς, γεγονός που θυμίζει την εμπειρία των δύο Αποστόλων κατά την πορεία τους προς Εμμαούς, με την συντροφιά του αναστημένου Χριστού. (Λουκ. 24,31).
Ευρύτατη δημοσιότητα έχει δοθεί σε περιστατικό όμοιο με το παραπάνω, δηλαδή ανάσταση διαμελισμένου νεκρού, το οποίο, σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε εφημερίδες, περιοδικά και στο διαδίκτυο, συνέβη πολύ πρόσφατα, το έτος 2004, με θαυματουργό επέμβαση της Παναγίας η οποία ανέστησε δολοφονημένο Σαουδάραβα Μουσουλμάνο που πήγαινε στο Ορθόδοξο Μοναστήρι της Παναγίας Σαϊντανάγια στον Λίβανο.
Καβάλα στο άλογο στο Ελ Αλαμέιν
Το δεύτερο θαύμα που θα αναφέρουμε, έλαβε χώρα το 1942 στο Ελ Αλαμέιν. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι υπό τον Ρόμμελ δυνάμεις του Άξονα στην Αφρική είχαν καταφέρει να προελάσουν τόσο ώστε να είναι ορατός ο κίνδυνος να φθάσουν στην Διώρυγα του Σουέζ. Στην περιοχή του Ελ Αλαμέιν (η ονομασία της περιοχής αυτής προέρχεται από αραβική παραφθορά του ονόματος του Αγίου Μηνά), όπου βρισκόταν ο τάφος του Αγίου, οι αντίπαλες δυνάμεις προετοιμάζονταν για την αποφασιστική σύγκρουση η οποία θα έκρινε το αν οι Σύμμαχοι θα κατάφερναν να παραμείνουν στην Αφρική. Τον Οκτώβριο του έτους αυτού και λίγο πριν την έναρξη της μάχης στην οποία ηττήθηκε ο Ρόμμελ, εμφανίστηκε ένας στρατιωτικός καβάλα σε ένα άλογο στο στρατόπεδο των συμμάχων και εμψύχωνε τους στρατιώτες. Μεταξύ των συμμαχικών στρατευμάτων βρισκόταν και ελληνική στρατιωτική δύναμη, η οποία πήρε μέρος στη μάχη.
Ένα από τα βράδια εκείνα, πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Μηνά να βγαίνει από τα ερείπια του ναού του οδηγώντας ένα καραβάνι με καμήλες, όπως απεικονίζεται σε μία από τις παλαιές αγιογραφίες του ναού του, και να μπαίνει μέσα στο στρατόπεδο των εχθρικών δυνάμεων.
Η εμφάνιση αυτή κατατρόμαξε τους Γερμανούς και υπονόμευσε καίρια το ηθικό τους, πράγμα που συνέβαλε καθοριστικά στη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων.
Σε ανταπόδοση της ευεργεσίας αυτής του Αγίου παραχωρήθηκε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ο τόπος εκείνος και ξανακτίσθηκε ο ναός καθώς και μοναστήρι του Αγίου Μηνά. Ο Άγιος Μηνάς είχε σταθεί για άλλη μια φορά στο πλευρό αυτών που μάχονταν για τα δίκαια. Είχε δε σταθεί και άλλες φορές στο πλευρό των Ελλήνων και κυρίως στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου και είναι ο Πολιούχος και Προστάτης της πόλης και των κατοίκων της.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου