Η ιστορία που ακολουθεί, είναι πέρα ως πέρα αληθινή,… αλλά δεν είναι δυνατό να διασταυρωθεί λόγω του υψίστου βαθμού απορρήτου που υπήρξε και της δράσης που ανέλαβε μία Ελληνική ομάδα.
Η όλη επιχείρηση έγινε «προς παραδειγματισμό» και μέχρι σήμερα αυτοί που τότε είχαν πάρει το μήνυμα, εξακολουθούν να είναι πολύ προσεκτικοί απέναντι στη χώρα μας.
Η ιστορία μεταφέρθηκε από Αγιορίτη μοναχό, στον οποίο εξιστορήθηκε από έναν από τους πρωταγωνιστές της και ο οποίος ζήτησε ολιγοήμερη άδεια προκειμένου να ηρεμήσει μετά από αυτά που για την πατρίδα του έκανε.
Η ιστορία ξεκινάει κάπου στο 1993, όταν βρέθηκε νεκρός λιμενικός στην περιοχή της Ηπείρου. Τον είχαν σκοτώσει Αλβανοί έμποροι ναρκωτικών, επειδή προφανώς «έπεσε επάνω» τους κατά την μεταφορά ναρκωτικών στη χώρα μας. Η είδηση μεταδόθηκε από όλα τα δελτία ειδήσεων και από όλα τα ΜΜΕ.
Η δράση των συμμοριών Αλβανών που εμπορεύονταν τον λευκό θάνατο είχε αυξηθεί το τελευταίο διάστημα πριν την δολοφονία του άτυχου λιμενικού και η ίδια η εκτέλεσή του (περί εκτελέσεως επρόκειτο) έδειχνε πως οι Αλβανοί λαθρέμποροι είχαν αποθρασυνθεί.
Η αρμόδια Υπηρεσία Πληροφοριών είχε ήδη συλλέξει όλες τις πληροφορίες για μία συγκεκριμένη ομάδα, που δραστηριοποιούνταν στο Ιόνιο και που είχε αρκετά μέλη, περίπου 70, που ασχολούνταν με την μεταφορά και την ασφάλεια των ναρκωτικών προς τη χώρα μας.
Ήδη ήταν γνωστός ο χώρος που χρησιμοποιούσαν ως έδρα της «επιχείρησής» τους και δεν ήταν άλλος από ένα παραλιακό ξενοδοχείο στην Αλβανία, που μέχρι πριν λίγα χρόνια χρησιμοποιούνταν από τα μέλη του κόμματος του Χότζα για να πραγματοποιούν τις διακοπές τους.
Το ξενοδοχείο βρισκόταν απέναντι από την Κέρκυρα κι έτσι θα ήταν πολύ εύκολο να πλησιάσει κανείς σε αυτό αλλά και να διαφύγει πάρα πολύ γρήγορα.
Το ίδιο βράδυ, του θανάτου του λιμενικού, μία επίλεκτη ομάδα, αποτελούμενη από 5 άνδρες, με μία εξωλέμβιο έφυγε από την Κέρκυρα για να «επισκεφθεί» τους Αλβανούς εμπόρους ναρκωτικών, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.