Ποιος θυμάται τον Στρατούλη; “Βοήθεια με σκοτώνει η Χρυσή Αυγή...”

Χρήστος Παππάς - Αναφορά στην Αριστερά και τον Μανώλη Γλέζο

Ευρισκόμενος στο κελί των φυλακών Κορυδαλλού πολιτικά διωκόμενος, με εξαιρετική διάθεση και με θυμηδία ενθυμούμαι περιστατικά της πολιτικής ζωής της χώρας τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο. Και ιδιαίτερα τις κάθε είδους δηλώσεις και μυθεύματα που επινοούσαν και επινοούν όλοι αυτοί οι απερίγραπτοι και ανεκδιήγητοι τύποι προερχόμενοι από το πολιτικό, δημοσιογραφικό, καλλιτεχνικό, πνευματικό και εκκλησιαστικό χώρο.

Στον διαγκωνισμό όλων αυτών των αντιεθνικιστών και αντιχρυσαυγιτών που απαίτησαν από τα ΜΜΕ το πεντάλεπτο της δημοσιότητας με το να κάνουν μια «καταγγελία» ή μία «αντιφασιστική» δήλωση νομιμοφροσύνης στην σάπια αστικοκοινοβουλευτική δημοκρατία της μεταπολίτευσης, υπάρχει Νικητής, υπάρχει ο Πρώτος.

Υπάρχει και ελπίζω πολλοί να τον ενθυμήστε ο μέγας, ο ανυπέρβλητος αντιφασίστας, ο παρ’ ολίγον θυσιασθείς ως … νέος Γρηγόρης Λαμπράκης για τα ιδανικά της «αριστεράς» και της «δημοκρατίας». Δεν είναι άλλος από τον γραφικό πολιτικό και βουλευτή του Σύριζα, Δημήτρη Στρατούλη.

«Βοήθεια, με σκοτώνει η Χρυσή Αυγή» κραύγαζε στον εξωτερικό περίβολο του Ολυμπιακού Σταδίου όταν κατά την διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα εδέχθη δήθεν «δολοφονική επίθεση» από δήθεν «χρυσαυγίτες». Τηλεοράσεις, δηλώσεις, έκτακτα δελτία ειδήσεων κ.λ.π. το βράδυ εκείνο όλοι απαιτούσαν να δουν στοιχεία, να ελεγχθούν οι κάμερες ασφαλείας, να βρεθούν μάρτυρες, να αποκαλυφθούν οι «δολοφόνοι».

Την επόμενη μέρα το πρωί το πράγμα άρχισε να ξεφουσκώνει απότομα. Ακόμη και ο Πρόεδρος του εν λόγω γραφικού βουλευτή κοίταξε να τον μαζέψει για να τον γλυτώσει, αλλά πολύ περισσότερο για να γλυτώσει το ίδιο το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης από την γελοιοποίηση.

Συναρτώ το προαναφερθέν περιστατικό με δύο άλλες ευφάνταστες και εμπαθείς που δεν είναι άλλες παρά οι δύο μεροληπτικές αριστερές ανακρίτριες Κλάπα και Δημητροπούλου. Αγαπητές κυρίες, κολοσσοί της προανάκρισης, θεραπαινίδες της Θέμιδος και «επαρκείς» κατά Χαράλαμπο Αθανασίου ανακρίτριες: για ποιο λόγο δεν έχετε καλέσει ακόμη τον κύριο Στρατούλη να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας κατά της Χρυσής Αυγής;

Εσείς που εφαρμόζετε με τόση επιμέλεια την γνωστή μέθοδο της κοπτοραπτικής απευθείας από τα υπόγεια του Μαξίμου, εσείς που εφαρμόζετε τις γνωστές ασφαλίτικες μεθόδους, ίδιες κι απαράλλαχτες από περασμένους χρόνους, είτε σε καθεστώς Δημοκρατίας είτε σε καθεστώς Δικτατορίας, γιατί δεν καλέσατε τον κύριο Στρατούλη; Θα το κάνετε τώρα; Μετά από την δική μου παρότρυνση και έγκληση; Θα γελοιοποιηθείτε και άλλο στα μάτια των Ελλήνων; Δεν σας ωφελεί, πιστεύω.

Και επειδή γράφω για βουλευτή του Σύριζα, δεν θα πρέπει να παραλείψω να γράψω και για την «εμβληματική φυσιογνωμία της Αριστεράς και της Αντίστασης» τον βουλευτή Επικρατείας, όπως και εγώ, τον Μανώλη Γλέζο. Πιθανότατα ο κύριος Γλέζος να μην ενθυμείται τον κοντοκουρεμένο νεαρό στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 ο οποίος αγόραζε από το βιβλιοπωλείο που διατηρούσε στην οδό Ιπποκράτους. Βιβλία που κατασχέθηκαν πολλά χρόνια μετά από το σπίτι του τότε νεαρού φωτογραφήθηκαν και αποτελούν μέρος της δικογραφίας, βιβλία για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Δίκη της Νυρεμβέργης, κ.λ.π.

Δεν απειλήθηκε τότε από τον νεαρό φανατικό και αντίπαλο του που δεν είναι άλλος από τον υπογράφοντα τούτο το άρθρο σήμερα. Οι καιροί πέρασαν, οι πολιτικές διαφοροποιήθηκαν χωρίς όμως να αλλάζει η ουσία του πράγματος. Η αριστερή γροθιά και η τεταμένη δεξιά. Δύο κόσμοι ιδεών και στον 21ο αιώνα. Επήλθε η ωρίμανση και ο ρεαλισμός.

Για τις ιδέες του διώχθηκε ο Μανώλης Γλέζος στις διάφορες φάσεις της Λευκής Τρομοκρατίας. Από το κελί της φυλακής εκλέχθηκε βουλευτής της ΕΔΑ. Δεν άλλαξε τις ιδέες του. Πιθανόν άλλοι να αλλάξανε και ίσως γι’ αυτό να νιώθει πικρία και αγανάκτηση για το κατάντημα της Αριστεράς.

Φρίττω όταν βλέπω στο βίντεο τον Μανώλη Γλέζο να αποτίει φόρο τιμής με την αριστερή γροθιά μπροστά στον νεκρό Ενβέρ Χότζα όπως και αυτός θα φρίττει διαβάζοντας κείμενά μου ή βλέποντας φωτογραφίες μου κτλ. Κατηγορήθηκα ότι έκανα απρεπή επίθεση κατά του Μανώλη Γλέζου με μία ανάρτησή μου στο προσωπικό μου ιστολόγιο. Σάλος ξεσηκώθηκε στα ΜΜΕ τα οποία εσκεμμένα παρέλειψαν να αναφέρουν πως η αναφορά μου υπήρξε απάντηση στην αήθη ανακοίνωση του κ.Γλέζου κατά της Χρυσής Αυγής που είχε προηγηθεί. Πέρασαν λίγες ημέρες και από βήματος της Βουλής σε ομιλία μου έκανα αναφορά στον πατέρα μου «που διανύει το έσχατο γήρας».

Εκείνη την αναφορά στον πατέρα μου την έκανα κοιτάζοντας αριστερά κάτω στα έδρανα της Βουλής τον κύριο Γλέζο. Θέλησα με τον τρόπο εκείνο αναφερόμενος στον πατέρα μου εισπράττοντας μεγάλο συναισθηματικό κόστος- σε έναν άνθρωπο που πολέμησε στο αντίθετο από τον κ.Γλέζο στρατόπεδο αφ’ ενός να δώσω μία απάντηση στις λασπολογίες εναντίον μου, και στον ίδιο τον κ.Γλέζο, και αφ’ ετέρου να καταδείξω ότι το πολιτικό κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών έρχεται να σταθεί πέραν της Δεξιάς και της Αριστεράς.

Το κίνημά μας ευαγγελίζεται μία Νέα Ελλάδα, μία Ελλάδα Ανεξάρτητη Ελεύθερη και Ομονοούσα. Αυτά τα ολίγα για το έτερο βουλευτή της Αριστεράς, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει πολιτικός διωγμός και φυλακή.

Κλείνω την αναφορά μου και πάλι με την Αριστερά. Αριστερά με ή χωρίς εισαγωγικά αφού είναι τοις πάσι γνωστές οι κυβιστήσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά το μνημόνιο την καταγγελία του, την σχέση της με τα κοράκια των διεθνών τραπεζικών κολοσσών το εθνικό νόμισμα κλπ. θέτοντας απλά φρονώ όμως ουσιώδη, ερωτήματα. Έχουν συναίσθηση της έννοιας Δικαίου; Της θεμελιώδους έννοιας που χωρίζει τον πολιτισμό από την βαρβαρότητα;

Θα συναινέσουν να παρθεί απόφαση στην επιτροπή δεοντολογίας που θα χειριστεί την υπόθεση της άρσης της ασυλίας μου για κατοχή ιερατικών βιβλίων των παππούδων μου και οικογενειακών κειμηλίων χωρίς να ακούσουν την άποψη του κατηγορουμένου; Αυτό σημαίνει Δικαιοσύνη και Δημοκρατία γι’ αυτούς; Πισωγύρισμα σε άλλες εποχές; Θα παρθεί απόφαση στην Ολομέλεια χωρίς αυτή να ακούσει τις προτάσεις μου, τις θέσεις μου για το ναι και το όχι στην άρση της βουλευτικής ασυλίας μου; Θα ξεγυμνωθούν για μια ακόμη φορά στα μάτια του λαού προσκυνώντας και αυτοί όπως ο πρωθυπουργός και οι λοιποί κυβερνητικοί στις αποφάσεις του κάθε ανθέλληνα του εξωτερικού και του κάθε διεθνούς λόμπυ;

Ακούστε κύριοι και να το γνωρίζετε καλά μέσω όχι δικών μου λόγων αλλά μέσα από τα λόγια του Γάλλου ποιητή και ιδεολόγου Ρομπέρ Μπαζιγιάκ. «Νοιαζόμαστε, περισσότερο από ποτέ, να παραμείνουμε πιστοί σ’ αυτό που υπήρξε το δίκαιο και που συνεχίζει να παραμένει ακόμη. Και το δίκαιο δεν βρίσκεται από την πλευρά των παλαιών ψευδαισθήσεων της δημοκρατίας, της δεξιάς ή της αριστεράς, δεν βρίσκεται από την πλευρά του εγγλέζικου κεφαλαίου ή του σοβιετικού τρόμου: Το δίκαιο βρίσκεται σ’ αυτή τη γηραιά γωνιά της Ευρώπης απ’ όπου ξεκίνησε, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, ο Λευκός πολιτισμός, κατοικεί στην θέληση ενός κόσμου, στον οποίο το δίκαιο και η δύναμη θα βασιλέψουν, αδιαφιλονίκητα, το ένα δίπλα στο άλλο».

Γι’ αυτόν τον νέο κόσμο αγωνιζόμαστε. Αυτόν τον νέο κόσμο και την νέα δυνατή Ελλάδα θα φέρουμε αγωνιζόμενοι και μέσα και έξω από τις φυλακές. Τον κόσμο της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Πατρίδας και της Πίστης!

Χρήστος Παππάς
Πολιτικός κρατούμενος
Βουλευτής Επικρατείας
Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή