Η κρίση θέλει ηγέτες

Οι ώρες είναι κρίσιμες για την Κύπρο. Η κρίση καταλαμβάνει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις και απειλεί πλέον να αλλάξει άρδην, τον τρόπο ζωής μας. Δεν διανύουμε απλώς μια περίοδο οικονομικής ύφεσης, αλλά βρισκόμαστε προ του φάσματος της χρεοκοπίας, με ότι αυτό συνεπάγεται. Ας μην ξεχνούμε τις επιδράσεις που θα έχει αυτή, στο εθνικό μας θέμα, αφού η οικονομική ευρωστία, ήταν ανέκαθεν σημαντικός πυλώνας στήριξης της οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τι ακριβώς μας συμβαίνει; Πόσο κλονίζεται το κράτος μας, τώρα που βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμνού; Αυξάνεται η Τουρκική βουλιμία από την οικονομική μας εξαθλίωση; Επίσης, έχοντας υπόψη τον αμύθητο πλούτο που κρύβεται στην Κυπριακή ΑΟΖ, μήπως εποφθαλμιούν κι άλλοι, εκτός από τους Τούρκους; Είναι εύλογα τα ερωτήματα και μάλλον γνωστές σε όλους οι απαντήσεις. Μόνο η ηγεσία του Ελληνισμού, φαίνεται να αγνοεί (δυστυχώς) τα στοιχειώδη, γι’ αυτό και γίναμε μάρτυρες των πλέον ερασιτεχνικών χειρισμών που μας έφεραν στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα.

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που βιώνουμε σήμερα, είναι ένας πόλεμος χωρίς τα συμβατικά όπλα. Η Κύπρος έχει δεχθεί μια νέα εισβολή χωρίς να έχει πέσει ούτε μία σφαίρα. Το επισημαίνουμε αυτό, χωρίς να υποτιμούμε την σωρεία λαθών και παραλήψεων που οδήγησαν στο ξεγύμνωμα της Κυπριακής Οικονομίας. Αφού φτάσαμε πια στο κρόδωμα, οι εταίροι μας, οι οποίοι βέβαια δεν έχουν αγαθές προθέσεις, ανάλαβαν εργολαβικά να μας σπρώξουν μέσα στον λάκκο των μνημονίων, από τον οποίο δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ.

Ο φαύλος κύκλος είναι γνωστός κι η εμπειρία της Μητέρας Ελλάδας μας διδάσκει. Τα 17 εκατομμύρια θα «γεννήσουν», με το αποτέλεσμα να είναι προβλεπτό: Μη βιώσιμο χρέος, νέες «άμεσες ανάγκες» για ρευστότητα, νέα μνημόνια και στυγνοί εκβιασμοί. Παρακολουθώντας με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις, το συμπέρασμα που εξάγουμε είναι ότι η λύση δεν είναι η συνέχιση της προσπάθειας εξόδου από την κρίση, μέσω της «βοήθειας» από την Τρόικα. Απλούστατα γιατί ζητήσαμε σωσίβιο και μας αλυσόδεσαν με τεράστιο βαρίδι που θα μας πάει στον πάτο.

Ο στόχος ήταν σε αρχικό στάδιο να φύγουν τα Ρωσικά κεφάλαια από την Κύπρο. Αυτό θα οδηγήσει σε ψυχρότητα τις σχέσεις μας με τους Ρώσους (ήδη είναι εμφανής η δυσαρέσκεια των Πούτιν και Μεντβέντεφ). Γίνεται αντιληπτό ότι όταν χάσουμε την Ρωσική στήριξη στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αυτοί που θέλουν να μας επιβάλουν μια απαράδεκτη «λύση» Διζωνικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, θα έχουν πολύ πιο εύκολο έργο. Μέσω αυτής της «λύσης» θα είμαστε ένα ανύπαρκτο κράτος, ένα προτεκτοράτο των Βρυξελών που στην καλύτερη περίπτωση, μετά από «κοινοτική οδηγία» θα εκμεταλλευτεί μέρος των κερδών του φυσικού αερίου για χρηματοδότηση της «λύσης». Μιας «λύσης» που ούτως ή άλλως θα οδηγήσει σταδιακά στην «Αλεξανδρεττοποίηση» του Κυπριακού και στην φυγή των Ελλήνων από την Κύπρο.

Η οικονομική κρίση και η μεθοδευμένη χρεοκοπία της Κύπρου ίσως να είναι το «Σχέδιο Β» για όσους θέλουν να βάλουν χέρι στο φυσικό αέριο της Κυπριακής ΑΟΖ. Ίσως να επέλεξαν αυτή την εναλλακτική οδό, βλέποντας ότι υπάρχουν ακόμα αντιστάσεις στην Κύπρο κι ότι η ημικατεχόμενη Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρό εμπόδιο στα σχέδια τους, αν αφεθεί να ασκήσει κυριαρχία, για να εκμεταλλευτεί τον φυσικό πλούτο προς όφελος της. Πιθανώς αυτό να κρύβεται πίσω από τις αυξημένες απαιτήσεις της Τρόικας (για ολοένα και μεγαλύτερα «κουρέματα»).

Η δική μας πλευρά φαίνεται να σύρεται από υποχώρηση σε υποχώρηση και οι στυγνοί εκβιασμοί να μην έχουν τέλος. Ή μας θέλουν να υποδουλωθούμε πλήρως στις παράλογες απαιτήσεις τους ή μας θέλουν να χρεοκοπήσουμε διαπραγματευόμενοι (ξέροντας ότι αυτό το πάγωμα του ήδη λαβωμένου τραπεζικού μας συστήματος, θα έχει ολέθριες επιπτώσεις στην δυνατότητα μας να ανακάμψουμε). Πρέπει να σημάνει συναγερμός για την ηγεσία μας. Η οικονομική αποδυνάμωση και η χρεοκοπία, μπορεί στο τέλος να αποδειχθεί θανατηφόρα για την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.

Μπορεί την στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, ο Πρόεδρος να έχει ήδη υποκύψει στις παράλογες απαιτήσεις των Τροϊκανών (πράγμα που απευχόμαστε). Όμως ποτέ δεν είναι αργά... Ακόμα και μετά την πιθανή αποδοχή ενός απεχθούς «σχεδίου διάσωσης», υπάρχει και η άλλη οδός της εξόδου από την κρίση. Ο Κυπριακός Ελληνισμός μπορεί μόνος του, χωρίς τα βαρίδια των «εταίρων», να επιπλεύσει, μέσω της άμεσης εκμετάλλευσης του θεϊκού δώρου του φυσικού αερίου. Η προπώληση του φυσικού αερίου, είτε μέσω ομολόγων του Ταμείου Αλληλεγγύης που συνέστησε η Βουλή, είτε μετά από μια συμφωνία με πιθανούς ενδιαφερομένους, είναι η απάντηση στον γρίφο της κρίσης που αντιμετωπίζουμε. Να στείλουμε την Τρόικα στο σπίτι της, πριν να είναι πολύ αργά. Η κρίση θέλει ηγέτες! Τους έχουμε;

του Πανίκου Ελευθερίου
από την Άσσια - κατεχόμενη Αμμόχωστο