Μέσα στα χρόνια της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, τις τόσες νικηφόρες μάχες ,τόσες προδοσίες και φοβερές καταστροφές ξεχωρίζει σαν φωτεινό ορόσημο του Αγώνα η έξοδος του Μεσολογγίου. Η έξοδος αυτή πραγματοποιήθηκε στη δεύτερη φάση της δεύτερης πολιορκίας του Μεσολογγίου(12/2/1825-10/4/1826).
Το διάστημα αυτό τον κλοιό γύρω από την Ελληνική πόλη έσφιγγαν οι ορδές του Τούρκου πασά Ρεσίτ (Κιουταχή) και το τακτικό στράτευμα του Ιμπραήμ Πασά. Γύρω στις 35.000 Τούρκοι, Αλβανοί μισθοφόροι και Αιγύπτιοι πολιορκούσαν 10.500 Έλληνες από τους οποίους η πλειονότητα ήταν γυναικόπαιδα. Ο ‘’φράκτης’’ όπως είπε περιπαικτικά ο Αιγύπτιος επικεφαλής ευθυνόταν για εκατόμβες θυμάτων του στρατού του. Είχε απελπίσει πολλές φορές την ημισέληνο και κάθε φορά στεκόταν σαν γρανίτης στις μανιασμένες επιθέσεις των μουσουλμάνων. Ωστόσο η κατάσταση εντός της πόλεως ήταν τραγική. Η τεράστια νίκη στο νησάκι Κλείσοβα όπου 130 Έλληνες συνέτριψαν 6000 εχθρούς προκαλώντας τους 4.000 απώλειες δεν καταφέρνει να αλλάξει την έκβαση της πολιορκίας. Οι ηρωικοί εναπομείναντες κάτοικοι και πολεμιστές λιμοκτονούσαν τρεφόμενοι με ποντίκια, ρίζες και φύκια, ιδίως μετά την κατάληψη του μικρού νησιού Βασιλάδι, που χρησίμευε σαν μικρή αποθήκη τροφίμων της πόλης. Όμως σε κανενός το νου δεν μπήκε η σκέψη για παράδοση.Τρείς φορές είχε προσφέρει έντιμη παράδοση ο Ιμπραήμ υποσχόμενος να τους μεταφέρει στην Άρτα ή σε άλλη πόλη της αρεσκείας τους με τον όρο να καταθέσουν τα όπλα. Έπεσαν όλες στο κενό. Όλοι αντάξιοι των ηρωικών προγόνων, πρόμαχοι του Έθνους είναι πανέτοιμοι για την ύστατη αναμέτρηση. Αποφασίζουν λοιπόν στις 10 Απριλίου έξοδο προς την Ελευθερία ή τον Θάνατο. Ετοιμάζονται οι γενναίοι Σουλιώτες και δίπλα τους οι ατρόμητοι Μεσολογγίτες με το ντουφέκι στο χέρι και δίνοντας κουράγιο στην οικογένειά τους. Όλα ήταν σιωπηλά.Το πέπλο της νύκτας καλύπτεται από αδιάκοπες αστραπές και βροντές με καταρρακτώδη βροχή. Οι υβριστικές προκλήσεις ,οι κραυγές και ο κρότος των κανονιών είχαν σταματήσει. Το σχέδιο όμως ήταν προδομένο και ο εχθρός καραδοκούσε ηδονικά τους σκληροτράχηλους υπερασπιστές που κουρέλιασαν το γόητρο του Μουσουλμάνου και αφουγκράζονται τα βήματά τους.
Τα πρώτα βόλια πέφτουν προς τους Έλληνες από τους Αιγύπτιους σκοπούς. Δεν προλαβαίνουν όμως να ξαναγεμίσουν. Τα γιαταγάνια των Ελλήνων τους κομματιάζουν. Τα τύμπανα του εχθρού καλούν πλέον τους στρατιώτες στα όπλα και μιλιούνια πλησιάζουν. Τα τουρκοαιγυπτιακά τμήματα ανοίγουν σκόπιμα τους στίχους τους βάζοντας έτσι τους ανυποψίαστους Έλληνες σ ένα θανάσιμο κλοιό. Ακολουθούν καταιγιστικές ομοβροντίες από τα τυφέκια και τα πυροβόλα που κόβουν το νήμα της ζωής εκατοντάδων αγωνιστών και αμάχων. Οι σκληροτράχηλοι Σουλιώτες μπαίνουν για λίγο σαν ασπίδα για να πέσουν αυτοί πρώτοι νεκροί. Οι κολώνες των εξοδιτών υποχρεώνονται να αλλάξουν πορεία προς τον ενδιάμεσο χώρο της πρώτης και δεύτερης γραμμής χαρακωμάτων, όπου και συντελείται πραγματική σφαγή. Δεν πέφτουν όμως έτσι.. με απροσδόκητα ορμητική επίθεση απελπισίας οι Έλληνες με την δύναμη της λύσσας κατακρεουργούν όποιον εχθρό βρίσκουν μπροστά τους και κερδίζουν τόσο χώρο που τους επιτρέπει να φτάσουν ως τον Αχελώο ποταμό. Εκεί πολλοί σφαγιάζονται από το Αιγυπτιακό ιππικό ,γυναίκες κυρίως με τα παιδιά στα χέρια τους, που πολλές φορές αυτοκτονούσαν για να μην πέσουν στα χέρια του εχθρού αφού πρώτα είχαν οι ίδιες σκοτώσει τα παιδιά τους. Περίπου 1.500-1800 Έλληνες έπεσαν(3.500 αυτιά στάλθηκαν στον Σουλτάνο στην Κων/πόλη, έθιμο των Οθωμανών στους ηττημένους) ,οι πιο πολλοί όμως είναι άμαχοι και λιγότεροι οι πολεμιστές.Πολλοί όμως καταφέρνουν και ξεφεύγουν από την θανάσιμη λαβίδα έχοντας αφήσει πίσω και 700 κουφάρια εχθρών σπαρμένα.
Η έξοδος του Μεσολογγίου αποτελεί μια από τις πιο ηρωικές και επικές στιγμές της Επανάστασης. Όπως συμβαίνει και συχνά στην Ελληνική Ιστορία οι Μεσολογγίτες και οι Σουλιώτες λίγοι ενάντια σε πολλούς αρνούμενοι να παραδώσουν την υπερηφάνεια τους και την τιμή τους, οι υπερασπιστές με το Αίμα των προγόνων τους να κυλάει στις φλέβες τους και να τους προστάζει να κάνουν το καθήκον της Φυλής βάδισαν στον θάνατο και την αιωνιότητα. Η άρνηση της δουλείας ,της ‘έντιμης παράδοσης’ ,της υποταγής είναι αυτή που ξεχωρίζει τους Ήρωες ,η ελευθερία και η επιλογή υπεράσπισής της μέχρι θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου