Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου.
Ναι κυρία Δούρου. Μπορεί να μην δεσμευτήκατε, τουλάχιστον επισήμως στις απολυμένες καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ για πρόσληψή τους στην Περιφέρεια Αττικής, γιατί προ των αυτοδιοικητικών εκλογών ανεπισήμως σίγουρα θα τους είχατε τάξει τον ουρανό με τα άστρα, αλλά ολόκληρος ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και μήνες είχε αναλάβει μονοπωλιακά την προβολή και την προώθηση του αγώνα των καθαριστριών προκειμένου να επαναπροσληφθούν.
Καθημερινά σχολιασμοί και καταγγελίες στα ΜΜΕ, παρουσία στελεχών και βουλευτών του κόμματος, ακόμη και του ιδίου του κυρίου Τσίπρα στις κινητοποιήσεις τους, έπαινοι και διθυραμβικά προλεταριακά εγκώμια σχετικά με το αγωνιστικό σθένος και την ταξική τους συνείδηση, αγκαλιές, χαμόγελα, χτυπήματα στην πλάτη.
Και ενώ αυτές οι «έρμες» είχαν χρωματίσει τον δίκαιο κατά τ’ άλλα αγώνα τους με τα κομματικά χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ, σε σημείο πλέον να καταντήσουν αντιπαθείς στην κοινή γνώμη για την τόση προβολή και φαγωμάρα, λες και ήταν οι μόνες εργαζόμενες που απολύθηκαν σε όλη την Ελλάδα, η κυρία περιφερειάρχης τις αγνόησε, ενώ μπορούσε με μια μεγαλειώδη εκδήλωση ανθρωπισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης να τις προσλάβει στην περιφέρεια, δείχνοντας στο αστικό καθεστώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει μόνο λόγια, αλλά αναλαμβάνει και ουσιαστική κοινωνική δράση, όχι μόνο έκλεισε συμφωνία με ιδιωτική εταιρεία καθαρισμού, ενώ μέχρι εχθές κατήγγελλαν αυτού του είδους τις εταιρείες για δουλεμπορία και στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά επιπλέον τις εμπαίζει λέγοντας ότι η πρόσληψή τους στην περιφέρεια θα εξευτέλιζε τον αγώνα τους τον οποίο εξακολουθεί να στηρίζει ολόψυχα. Κυρία Δούρου, όμως εσείς δεν πέσατε από τ’ αστέρια. Είστε στέλεχος και χρηματίσατε βουλευτής ενός κόμματος που ξεσπάθωνε κατά πάντων, προκειμένου να πετύχει την επαναπρόσληψη των καθαριστριών. Μέχρι και στις Βρυξέλλες στο ευρωκοινοβούλιο τις κουβάλησε.
Επομένως η όλη στήριξη εκ μέρους των «κοινωνικών επαναστατών» του ΣΥΡΙΖΑ, οι συμμετοχές των βουλευτών και του προέδρου στις εκδηλώσεις, η προβολή του αγώνα τους, δεν ήταν τίποτα άλλο από θέατρο. Το σύνηθες και καλοπαιγμένο μαρξιστικό θέατρο της αριστεράς προς αποκόμιση πολιτικής υπεραξίας.
Με την λογική της η κυρία Δούρου προτιμά να συνεχίσουν να επιβιώνουν εξαθλιωμένες, σ ένα καθεστώς ανασφάλειας και φόβου, να στερούνται ακόμη και τα απαραίτητα, αλλά δεν εξευτελίζει τον αγώνα τους.
Τώρα όσον αφορά για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που αναφέρει το Ρενάκι, ότι και καλά βρίσκεται στον αντίποδα μιας πελατειακής αντίληψης, θα μας επιτρέψει να αμφιβάλουμε. Άλλωστε το οικονομικό περιοδικό Financial Times σε άρθρο του, «στόλισε» το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θεωρώντας ότι και αυτοί στην εξουσία, δεν πρόσκειται να αποπλέξουν την Ελλάδα από τις πελατειακές σχέσεις και τις δωροδοκίες, οπότε το πολιτικό σκηνικό δεν πρόκειται ν’ αλλάξει διόλου.
Τώρα όσον αφορά τις καθαρίστριες, η ερμηνεία είναι απλούστατη. Αυτοί οι άνθρωποι που αγωνίζονται με νύχια και με δόντια ν’ ανέβουν στην εξουσία, για να φάνε με τη σειρά τους και τα πόμολα από τις πόρτες, γιατί τα έπιπλα τα έφαγαν οι προηγούμενοι, προτιμούν οι καθαρίστριες να λιμοκτονούν και να προπηλακίζονται μέσα στο δρόμο και αυτοί να εμφανίζονται ως υποστηρικτές και συμπαραστάτες παρά να τις βοηθήσουν να φάνε ένα κομμάτι ψωμί.
Γιατί ήσυχες και με γεμάτο στομάχι και με κατασιγασμένη αντίδραση, θα τους ήταν άχρηστες.
Γιατί για όλους αυτούς τους αχρείους που επιδιώκουν να οδηγήσουν την Ελλάδα στην Λίθινη εποχή, όλοι οι εργαζόμενοι είναι πιόνια και υποχείρια που εξυπηρετούν τα πολιτικά και κομματικά τους συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου