Στις 22 Οκτωβρίου 1944 ο Βελουχιώτης εκφώνησε στην, προσφάτως εκκενωθείσα απ΄τους Γερμανούς, Λαμία έναν λόγο που σίγουρα δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος.
Ο λόγος του είναι γεμάτος από υπερπατριωτικές κορώνες ανακατεμένες με μία προσωπικής του εμπεύσεως προπαγάνδα υπέρ των κομμουνιστών και ειδικώς του ΚΚΕ. Δεν είναι άλλωστε μυστικό ότι ο Βελουχιώτης ήταν ιδιαιτέρως αντιφατικό άτομο και η αντιφατικότητά του προεκτεινόταν και στον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν τον κομμουνισμό.
Δεν θα αναλύσουμε τον λόγο του. Εύκολα μπορεί ο καθένας να τον βρει είτε σε βιβλία είτε στο διαδίκτυο, και να σχηματίσει ιδίαν άποψη. Η αυθεντικότητά του δεν αμφισβητείται.
Αυτό που έχει περάσει λίγο ασχολίαστο είναι η αρνητικότατη γνώμη που εξέφραζε ο Βελουχιώτης για τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Ας δούμε τι έλεγε:
"Ο Γιάννης Καποδίστριας, που μας τον παρουσιάζουν στα σχολειά σαν μεγάλο και τρανό, με προτομές και πορτραίτα, είναι ο πρώτος καταστροφέας της Ελλάδας. Μα ότι έκανε, δεν το έκανε σαν Καποδίστριας, μα σαν εκπρόσωπος όλης της ελληνικής αντίδρασης. Ας ούρλιαζε λοιπόν, μαζί με τη διεθνή και η ντόπια αντίδραση. Κι ας υπογράφανε άτιμα χαρτιά."
και παρακάτω:
"Με την επικράτηση της επανάστασης αμέσως οι δικοί μας κοτζαμπάσηδες επιβλήθηκαν πάνω στη χώρα μας. Η αντίδραση, ντόπια και ξένη, για να ευνουχίσει το λαϊκό χαραχτήρα του κινήματος και να επιβάλει νέα σκλαβιά, χρησιμοποίησε όλα τα μέσα. Και στο τέλος το πέτυχε.
Η αρχή έγινε κολλώντας στο σβέρκο της πατρίδας μας αυτόν που σας είπα πρωτύτερα:
Τον Καποδίστρια. Ο Γιάννης Καποδίστριας από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε την καταστροφή της χώρας μας, κι ένας άλλος Γιάννης, ο Μεταξάς, έβαλε σ' αυτήν το καπάκι"
Ενδιαφέρον έχει επίσης και η παρακάτω φράση του:
"Μα από δω και πέρα θα έχουμε δυο εθνικές γιορτές: την 25η Μάρτη και την 27η Σεπτέμβρη επέτειο της δημιουργίας του ΕΑΜ, που αποτέλεσε τη βάση της σημερινής μας απελευθέρωσης."
Για τον Βελουχιώτη λοιπόν υπήρχε μόνο η 25η Μαρτίου και η... 27η Σεπτέμβρη...
Καμμία αναφορά στην 28η Οκτωβρίου. Το "ΟΧΙ" του Μεταξά και ο συνακόλουθος ηρωικός αγώνας λαού και στρατού στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, δεν χρήζουν απόδοσης τιμών εθνικής επετείου, κατά τον "υπερπατριώτη" Άρη Βελουχιώτη.
Όπως φαίνεται, το κόμπλεξ απέναντι στον Ιωάννη Μεταξά ήταν κάτι παραπάνω από έκδηλο...
Ας μην βιαστούν κάποιοι να ισχυριστούν ότι τότε η 28η Οκτωβρίου δεν είχε καθιερωθεί ακόμα ως εθνική επέτειος. Ο λαός τιμούσε απ΄τα κατοχικά ακόμα χρόνια αυτήν την επέτειο, ενώ στις 28/10/1944, δηλαδή λίγες μέρες μετά τον λόγο του Βελουχιώτη, έγινε και ο πρώτος επίσημος εορτασμός της επετείου στην Αθήνα. Δείτε εδώ και εδώ
Κατά τ'άλλα, ο λόγος του έχει εξαιρετικά ενδιαφέρον, ειδικά στα σημεία όπου ομιλεί περί φυλής, φυλετικής συνέχειας κτλ. Αν κυβερνούσε τότε ο Σαμαράς και η κουστωδία του μπορεί και να τον προφυλακίζανε για υποκίνηση ρατσιστικού μίσους, σύμφωνα με το προς ψήφιση αντιρατσιστικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου