Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου.
Σάλος και συναγερμός έχει προκληθεί στα εντόπια ΜΜΕ όσον αφορά την συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στις εκδηλώσεις που έγιναν στο Γράμμο και στο Βίτσι. Σχόλια επί σχολίων και καταγγελίες επί καταγγελιών με αφορμή την «εμπρηστική» όπως αποκαλούν ομιλία του Συναγωνιστή και βουλευτή του Κινήματος μας, Ηλία Παναγιώταρου. Εξάρσεις υστερίας, ανυπέρβλητης υποκρισίας και στείρου καθωσπρεπισμού, όσον αφορά τις αναφορές του στους εαμοβούλγαρους και στους αξιωματικούς που χασκογελάνε πίσω από την κυρία Φώφη Γεννηματά, καθώς και την λεκτική επίθεση στην βουλευτή της ΝΔ κυρία Μαρία Αντωνίου, συνθέτουν μια ενορχηστρωμένη αχρεία παραπλάνηση, υπερδιογκωμένη κινδυνολογία και προβολή της συνήθουςανεστραμμένης πραγματικότητας.
Συγκεκριμένα οι πιστοποιημένοι ανθέλληνες και δοσίλογοι κατηγορούν και καταγγέλλουν το Εθνικιστικό Κίνημα για διασπορά μίσους, διχασμού και αναβίωσης του εμφυλιακού κλίματος.
Αλλά πριν φθάσουμε να αναλύσουμε αυτές τις κατηγορίες, ας σχολιάσουμε πρώτα τους χαρακτηρισμούς του Συναγωνιστή μας, Ηλία Παναγιώταρου.
Γιατί κάποιοι εξοργίστηκαν και θεώρησαν εμπρηστικό τον χαρακτηρισμό, «εαμοβούλγαροι», όσον αφορά τους αντάρτες που κατατροπώθηκαν στον Γράμμο και στο Βίτσι από τις Πατριωτικές δυνάμεις;
Που είναι το ψεύδος και που είναι η προσβολή;
Μα είναι γνωστό εις πάντας από βιβλία, αναφορές και διηγήσεις της εποχής, ακόμη και από τα αρχεία του Κομμουνιστικού Κόμματος, ότι μετά την αποχή τους από τις εκλογές του 1946 και την εκκίνηση της τρίτης περιόδου του Εμφυλίου κατόπιν εντολής του Νίκου Ζαχαριάδη, ο ΔΣΕ (δημοκρατικός Στρατός Ελλάδος) ξεκίνησε τον αδελφοκτόνο πόλεμο, συνεπικουρούμενος απο αντάρτες, από τις γειτονικές κομμουνιστικές χώρες Αλβανία, Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία (έως τη ρήξη Τίτο-Στάλιν).
Επίσης ο αρχισφαγέας αθώων και γυναικόπαιδων Άρης Βελουχιώτης αρνούμενος να συμμορφωθεί με την συνθηκολόγηση της Βάρκιζας κινήθηκε προς την Ήπειρο προσπαθώντας να διαφύγει στην Αλβανία, με απώτερο προορισμό την Σοβιετική Ένωση. Όταν λοιπόν δρούσε κοντά στην Ελληνοαλβανική μεθόριο η αντάρτικη ομάδα του απαρτιζόνταν όχι μόνο από “Έλληνες”, αλλά και από Αλβανούς «συντρόφους», ως ενισχύσεις. Σύμφωνα δε με επίσημες αναφορές, όταν ένας από τους άνδρες του και συγκεκριμένα ο Μανώλης Τσάχος από την Καισαριανή σκοτώθηκε κατόπιν σύγκρουσης με τον Εθνικό στρατό, στο χωριό Καλή Βρύση της Καστοριάς, ενταφιάστηκε στο Αλβανικό έδαφος με τιμητικό άγημα απαρτιζόμενο από άνδρες του Άρη και αλβανούς “συντρόφους”.
Ο χαρακτηρισμός λοιπόν εαμοβούλγαροι είναι πέρα για πέρα ιστορικά αληθινός και σωστός, αλλά και πολύ ήπιος. Κανονικά αυτά τα σκουλήκια που με μόνο γνώμονα την κομμουνιστική ιδεολογία, συντάχθηκαν μαζί με ξένους επιδρομείς και εισβολείς ενάντια στην νόμιμη κυβέρνηση της Πατρίδας τους, που μαζί με τους «κόκκινους» πλέον κομιτατζήδες κατασφάξανε αθώους πολίτες που το μόνο έγκλημα τους ήταν η υποστήριξη στο τότε αστικό καθεστώς, έπρεπε να χαρακτηρίζονται ως προδότες και δοσίλογοι. Οπότε ας μην εξοργίζονται κάποιοι με τον χαρακτηρισμό εαμοβούλγαροι που τους αποδίδουμε, γιατί θα επαναλάβουμε ότι είναι πολύ ήπιος.
Τώρα όσον αφορά τους αξιωματικούς που χασκογελάνε πίσω από τα φουστάνια της κυρίας υπουργού, αυτό πια δεν είναι μυστικό, αλλά φαίνεται συνέχεια και παντού. Γιατί η πλειοψηφία των νέων αξιωματικών δεν έχει καμία απολύτως ιδεολογική, ηθική και πνευματική σχέση με τις παλαιές γενιές ειδικά αυτές που έχυσαν το αίμα τους στα αλβανικά βουνά και στις βουνοκορφές του Γράμμου και του Βίτσι.
Γιατί αν τότε κάποιοι κατατάσσονταν στις σχολές των ενόπλων δυνάμεων, αποκλειστικά και μόνο για την τιμή της στολής και για να υπηρετήσουν την Πατρίδα, τώρα κατατάσσονται καθαρά για βιοποριστικούς λόγους, επειδή οι σχολές των ενόπλων δυνάμεων, είναι οι μόνες πού με την αποφοίτηση προσφέρουν άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Οι υψηλές βάσεις εισαγωγής σε αυτές τις σχολές που είναι σχεδόν στα επίπεδα της Ιατρικής αποδεικνύει τον ισχυρισμό μας. Έτσι λοιπόν οι ένοπλες δυνάμεις τις τελευταίες δεκαετίες στελεχώθηκαν από κομματικούς επαγγελματίες και βολεψάκηδες, αντί των Πατριωτών μαχητών που αποτελούσαν την σπονδυλική τους στήλη σε παλαιότερες εποχές.
Το ότι η πλειοψηφία λοιπόν των στελεχών τους είναι χάχες που τώρα τελευταία γελάνε και υποκλίνονται στην Φώφη, δεν είναι εμπρηστικός η προσβλητικός λόγος, αλλά αλήθεια και γεγονός. Και σε καμία περίπτωση δεν τους εξευτέλισε με τα λεγόμενα του ο Συναγωνιστής μας Ηλίας Παναγιώταρος, αφού αυτοί μόνοι τους εξευτελίζουν την στολή που φοράνε.
Τώρα όσον αφορά την λεκτική επίθεση εναντίον της βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας κυρίας Μαρίας Αντωνίου, η οποία ήρθε στην εκδήλωση προς αποκόμιση πολιτικής υπεραξίας γι αυτή και το κόμμα της, αφού τα προηγούμενα έτη ήταν απόντες, έχουμε να πούμε ότι οι βίαιες επιθέσεις όχι μόνο σε λεκτικό επίπεδο, που έχουν δεχθεί κατά καιρούς βουλευτές του Κινήματος μας κατά την διάρκεια εκδηλώσεων σε διάφορες πόλεις της Χώρας μας, από μια μειοψηφία “κόκκινων” κομματόσκυλων, τραμπούκων δεν είναι τίποτα εμπρός σε αυτή που δικαίως δέχθηκε η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την επίθεση που δέχθηκε ο Συναγωνιστής και βουλευτής του Κινήματος μας Κώστας Μπαρμπαρούσης στο Αγρίνιο από τους εργατοπατέρες του Εργατικού Κέντρου, ή ο Συναγωνιστής και βουλευτής του Κινήματος μας Στάθης Μπούκουρας στο Λουτράκι από οργανωμένους κομματικούς τραμπούκους της αριστεράς. Επίσης θα αναφέρουμε την δόλια και θρασύδειλη επίθεση που δέχθηκε στην Πάτρα ο Συναγωνιστής και βουλευτής του Κινήματος μας Μιχάλης Αρβανίτης, μετά την συνέντευξη του σε τοπικό ραδιοσταθμό.
Για όλα αυτά, γιατί δεν υπήρξε αντίδραση και καταγγελίες από τις “δημοκρατικές” και “πλουραλιστικές” δυνάμεις; Εδώ δεν θίχθηκε το δημοκρατικό αίσθημα κανενός; Τι είδους κατ επιλογή δημοκρατία και κατά περίπτωση ελευθερία είναι αυτή που πρεσβεύουν και μεποια ιδεολογικά κριτήρια αποφασίζουν ποιος πολιτικός χώρος έχει δικαίωμα να προβεί σε κατάθεση στεφάνου και ποιος όχι;
Και τώρα θα αναλύσουμε τις κατηγορίες για την δήθεν διασπορά μίσους, διχασμού και αναβίωσης εμφυλιακού κλίματος.
Ειλικρινά εδώ πλέον μιλάμε για αήθη και πνευματικά διεφθαρμένα άτομα, για υπάνθρωπους που στερούνται τιμής και ανδρισμού, αφού έχουν το θράσος να προσάπτουν σε εμάς αυτές τις κατηγορίες. Διότι, αυτοί που μας κατηγορούν, εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο και μετά την είσοδο του Εθνικιστικού Κινήματος στο κοινοβούλιο, όπου βρεθούν και όπου σταθούν φωνάζουν το σύνθημα “ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, Μελιγαλάς” ή “Στον Μελιγαλά, έγινε μισή δουλειά” και σαφώς εννοούμε όπου βρεθούν και όπου σταθούν. Μα σε συλλαλητήρια για εργασιακά θέματα, μα σε μαθητικά συλλαλητήρια, μα σε πανό έξω από την ΕΡΤ, μα σε καλλιτεχνικές συγκεντρώσεις. Σε λίγο με πρωτοβουλία αριστερών καλλιτεχνών θα γραφτεί και θα μελοποιηθεί μουσικό κομμάτι με τον τίτλο “ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, Μελιγαλάς και θα παίζεται και στα ρεμπετάδικα, που γλεντοκοπούν οι λαϊκοί διανοούμενοι των κομμάτων της αριστεράς.
Αυτοί επίσης είναι, που σε κάθε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας δημιουργούν αντισυγκεντρώσεις προκειμένου να μας σαμποτάρουν εκφοβίζοντας τον κόσμο που επιθυμεί να προσέλθει, προξενώντας φθορές και υλικές ζημιές και πολλές φορές τραυματίζοντας σοβαρά παριστάμενους; Έχει ξαναπαρατηρηθεί ποτέ στην Ελλάδα τέτοιο αισχρό φαινόμενο; Να οργανώνει πολιτική συγκέντρωση παραδείγματος χάριν το ΠΑΣΟΚ και η Νεα Δημοκρατία να οργανώνει αντισυγκέντρωση;;; Η ερώτηση είναι καθαρά ρητορική γιατί όλοι γνωρίζουμε την απάντηση.
Τέλος οι τρομοκρατικές βομβιστικές επιθέσεις εναντίον των γραφείων μας στον Ασπρόπυργο και στον Πειραιά, με τις οποίες κινδύνευσαν και οικίες περιοίκων, καθώς και ανθρώπινες ζωές και που καμία πολιτική δύναμη, από την πιο αριστερή, έως την πιο δεξιά δεν καταδίκασε, εκφράζοντας τοιουτοτρόπως με την ένοχη σιωπή της την επιδοκιμασία, την αποδοχή και φυσικά την θλίψη της γιατί δεν υπήρξαν νεκροί Χρυσαυγίτες.
Και μετά από όλα αυτά, τολμούν όλοι οι κανάγιες, οι άθλιοι συκοφάντες, οι θρασύδειλοι που στερούνται διδύμων γεννητικών αδένων, να μας κατηγορήσουν για διασπορά μίσους και αναβίωσης εμφυλιακού κλίματος;
Θα ολοκληρώσουμε σχολιάζοντας ένα τελευταίο σημείο. Λένε λοιπόν ότι, ο Εμφύλιος Πόλεμος κόστισε στη χώρα πολλά. Σχεδόν κάθε οικογένεια στην Ελλάδα έχει να θυμάται ένα νεκρό συγγενή ή έναν συγγενή που μπορεί να γλίτωσε τις σφαίρες όχι όμως και τις εξορίες ,τις διώξεις και τελικά την διάλυση της ζωής του.
Και εμείς ερωτούμε. Ποίοι δημιούργησαν την κρίση των Δεκεμβριανών και οδήγησαν την Χώρα λίγα χρόνια μετά στον αδελφοκτόνο Εμφύλιο; Ποίοι είναι αυτοί που έστρεψαν πέραν της μίας φοράς τα όπλα τους εναντίον της νομίμου κυβέρνησης της Πατρίδας τους, συνεπικουρούμενοι μάλιστα και από αλλοεθνείς;Ποίοι εξαπέλυσαν στην Χώρα απ άκρη σ’ άκρη ένα φρικτό οδοιπορικό αίματος; Ποίοι είναι αυτοί που μετα τους Οθωμανούς, προέβησαν σε ένα νέο φρικτό παιδομάζωμα;
Ναι! Κάθε οικογένεια έχει να θυμάται έναν όχι απλά νεκρό,άλλα έναν κατακρεουργημένο με τσεκούρια και μαχαίρια συγγενή, που δολοφονήθηκε στην Ούλεν, στο μπαρουτάδικο, στο νταμάρι του Βεϊκου, ή στα διάφορα χωριά και πόλεις της Πατρίδας μας από τους εαμοβούλγαρους, υπάνθρωπους φονιάδες της ΟΠΛΑ.
Γιατί η αλήθεια είναι μια και δεν κρύβεται. Οι σημερινοί ομοϊδεάτες αυτών, που την δεκαετία του 40 βύθισαν την μεταπολεμική Ελλάδα σε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο και επέβαλαν μια ανηλεή τρομοκρατία που εξελίχθηκε σε ένα λουτρό αίματος, δεν θα διστάσουν ούτε μια στιγμή, φοβούμενοι την καταιγιστική άνοδο του Εθνικιστικού Κινήματος και την σταδιακή απαξίωση τους από τον Ελληνικό Λαό, να το επαναλάβουν ξανά.
Το Εθνικιστικό Κίνημα διεξάγει έναν ιερό Αγώνα, για την απελευθέρωση της οικονομικά υπόδουλης Ελλάδας και για την αναγέννηση του Ελληνισμού. Στον Αγώνα μας όμως αυτόν, πρωταρχικό μέλημα και επιδίωξη μας, είναι η ενότητα και η αδελφοσύνη του Λαού μας.
Μόνο ενωμένοι θα νικήσουμε, μόνο ενωμένοι εν μέσω θριάμβου θα αποτινάξουμε τον οικονομικό ζυγό που μας επέβαλαν οι ευρωπαίοι τοκογλύφοι και τραπεζίτες, μόνο ενωμένοι θα εξοστρακίσουμε από την πολιτική ζωή του Τόπου και από τις ζωές μας, τους ανθέλληνες πολιτικούς, θεράποντες των ξένων συμφερόντων και τους αριστερούς κήρυκες του διχασμού και του μίσους.
Η Νίκη είναι δική μας!!!
Αλλά πριν φθάσουμε να αναλύσουμε αυτές τις κατηγορίες, ας σχολιάσουμε πρώτα τους χαρακτηρισμούς του Συναγωνιστή μας, Ηλία Παναγιώταρου.
Γιατί κάποιοι εξοργίστηκαν και θεώρησαν εμπρηστικό τον χαρακτηρισμό, «εαμοβούλγαροι», όσον αφορά τους αντάρτες που κατατροπώθηκαν στον Γράμμο και στο Βίτσι από τις Πατριωτικές δυνάμεις;
Που είναι το ψεύδος και που είναι η προσβολή;
Μα είναι γνωστό εις πάντας από βιβλία, αναφορές και διηγήσεις της εποχής, ακόμη και από τα αρχεία του Κομμουνιστικού Κόμματος, ότι μετά την αποχή τους από τις εκλογές του 1946 και την εκκίνηση της τρίτης περιόδου του Εμφυλίου κατόπιν εντολής του Νίκου Ζαχαριάδη, ο ΔΣΕ (δημοκρατικός Στρατός Ελλάδος) ξεκίνησε τον αδελφοκτόνο πόλεμο, συνεπικουρούμενος απο αντάρτες, από τις γειτονικές κομμουνιστικές χώρες Αλβανία, Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία (έως τη ρήξη Τίτο-Στάλιν).
Επίσης ο αρχισφαγέας αθώων και γυναικόπαιδων Άρης Βελουχιώτης αρνούμενος να συμμορφωθεί με την συνθηκολόγηση της Βάρκιζας κινήθηκε προς την Ήπειρο προσπαθώντας να διαφύγει στην Αλβανία, με απώτερο προορισμό την Σοβιετική Ένωση. Όταν λοιπόν δρούσε κοντά στην Ελληνοαλβανική μεθόριο η αντάρτικη ομάδα του απαρτιζόνταν όχι μόνο από “Έλληνες”, αλλά και από Αλβανούς «συντρόφους», ως ενισχύσεις. Σύμφωνα δε με επίσημες αναφορές, όταν ένας από τους άνδρες του και συγκεκριμένα ο Μανώλης Τσάχος από την Καισαριανή σκοτώθηκε κατόπιν σύγκρουσης με τον Εθνικό στρατό, στο χωριό Καλή Βρύση της Καστοριάς, ενταφιάστηκε στο Αλβανικό έδαφος με τιμητικό άγημα απαρτιζόμενο από άνδρες του Άρη και αλβανούς “συντρόφους”.
Ο χαρακτηρισμός λοιπόν εαμοβούλγαροι είναι πέρα για πέρα ιστορικά αληθινός και σωστός, αλλά και πολύ ήπιος. Κανονικά αυτά τα σκουλήκια που με μόνο γνώμονα την κομμουνιστική ιδεολογία, συντάχθηκαν μαζί με ξένους επιδρομείς και εισβολείς ενάντια στην νόμιμη κυβέρνηση της Πατρίδας τους, που μαζί με τους «κόκκινους» πλέον κομιτατζήδες κατασφάξανε αθώους πολίτες που το μόνο έγκλημα τους ήταν η υποστήριξη στο τότε αστικό καθεστώς, έπρεπε να χαρακτηρίζονται ως προδότες και δοσίλογοι. Οπότε ας μην εξοργίζονται κάποιοι με τον χαρακτηρισμό εαμοβούλγαροι που τους αποδίδουμε, γιατί θα επαναλάβουμε ότι είναι πολύ ήπιος.
Τώρα όσον αφορά τους αξιωματικούς που χασκογελάνε πίσω από τα φουστάνια της κυρίας υπουργού, αυτό πια δεν είναι μυστικό, αλλά φαίνεται συνέχεια και παντού. Γιατί η πλειοψηφία των νέων αξιωματικών δεν έχει καμία απολύτως ιδεολογική, ηθική και πνευματική σχέση με τις παλαιές γενιές ειδικά αυτές που έχυσαν το αίμα τους στα αλβανικά βουνά και στις βουνοκορφές του Γράμμου και του Βίτσι.
Γιατί αν τότε κάποιοι κατατάσσονταν στις σχολές των ενόπλων δυνάμεων, αποκλειστικά και μόνο για την τιμή της στολής και για να υπηρετήσουν την Πατρίδα, τώρα κατατάσσονται καθαρά για βιοποριστικούς λόγους, επειδή οι σχολές των ενόπλων δυνάμεων, είναι οι μόνες πού με την αποφοίτηση προσφέρουν άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Οι υψηλές βάσεις εισαγωγής σε αυτές τις σχολές που είναι σχεδόν στα επίπεδα της Ιατρικής αποδεικνύει τον ισχυρισμό μας. Έτσι λοιπόν οι ένοπλες δυνάμεις τις τελευταίες δεκαετίες στελεχώθηκαν από κομματικούς επαγγελματίες και βολεψάκηδες, αντί των Πατριωτών μαχητών που αποτελούσαν την σπονδυλική τους στήλη σε παλαιότερες εποχές.
Το ότι η πλειοψηφία λοιπόν των στελεχών τους είναι χάχες που τώρα τελευταία γελάνε και υποκλίνονται στην Φώφη, δεν είναι εμπρηστικός η προσβλητικός λόγος, αλλά αλήθεια και γεγονός. Και σε καμία περίπτωση δεν τους εξευτέλισε με τα λεγόμενα του ο Συναγωνιστής μας Ηλίας Παναγιώταρος, αφού αυτοί μόνοι τους εξευτελίζουν την στολή που φοράνε.
Τώρα όσον αφορά την λεκτική επίθεση εναντίον της βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας κυρίας Μαρίας Αντωνίου, η οποία ήρθε στην εκδήλωση προς αποκόμιση πολιτικής υπεραξίας γι αυτή και το κόμμα της, αφού τα προηγούμενα έτη ήταν απόντες, έχουμε να πούμε ότι οι βίαιες επιθέσεις όχι μόνο σε λεκτικό επίπεδο, που έχουν δεχθεί κατά καιρούς βουλευτές του Κινήματος μας κατά την διάρκεια εκδηλώσεων σε διάφορες πόλεις της Χώρας μας, από μια μειοψηφία “κόκκινων” κομματόσκυλων, τραμπούκων δεν είναι τίποτα εμπρός σε αυτή που δικαίως δέχθηκε η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την επίθεση που δέχθηκε ο Συναγωνιστής και βουλευτής του Κινήματος μας Κώστας Μπαρμπαρούσης στο Αγρίνιο από τους εργατοπατέρες του Εργατικού Κέντρου, ή ο Συναγωνιστής και βουλευτής του Κινήματος μας Στάθης Μπούκουρας στο Λουτράκι από οργανωμένους κομματικούς τραμπούκους της αριστεράς. Επίσης θα αναφέρουμε την δόλια και θρασύδειλη επίθεση που δέχθηκε στην Πάτρα ο Συναγωνιστής και βουλευτής του Κινήματος μας Μιχάλης Αρβανίτης, μετά την συνέντευξη του σε τοπικό ραδιοσταθμό.
Για όλα αυτά, γιατί δεν υπήρξε αντίδραση και καταγγελίες από τις “δημοκρατικές” και “πλουραλιστικές” δυνάμεις; Εδώ δεν θίχθηκε το δημοκρατικό αίσθημα κανενός; Τι είδους κατ επιλογή δημοκρατία και κατά περίπτωση ελευθερία είναι αυτή που πρεσβεύουν και μεποια ιδεολογικά κριτήρια αποφασίζουν ποιος πολιτικός χώρος έχει δικαίωμα να προβεί σε κατάθεση στεφάνου και ποιος όχι;
Και τώρα θα αναλύσουμε τις κατηγορίες για την δήθεν διασπορά μίσους, διχασμού και αναβίωσης εμφυλιακού κλίματος.
Ειλικρινά εδώ πλέον μιλάμε για αήθη και πνευματικά διεφθαρμένα άτομα, για υπάνθρωπους που στερούνται τιμής και ανδρισμού, αφού έχουν το θράσος να προσάπτουν σε εμάς αυτές τις κατηγορίες. Διότι, αυτοί που μας κατηγορούν, εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο και μετά την είσοδο του Εθνικιστικού Κινήματος στο κοινοβούλιο, όπου βρεθούν και όπου σταθούν φωνάζουν το σύνθημα “ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, Μελιγαλάς” ή “Στον Μελιγαλά, έγινε μισή δουλειά” και σαφώς εννοούμε όπου βρεθούν και όπου σταθούν. Μα σε συλλαλητήρια για εργασιακά θέματα, μα σε μαθητικά συλλαλητήρια, μα σε πανό έξω από την ΕΡΤ, μα σε καλλιτεχνικές συγκεντρώσεις. Σε λίγο με πρωτοβουλία αριστερών καλλιτεχνών θα γραφτεί και θα μελοποιηθεί μουσικό κομμάτι με τον τίτλο “ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, Μελιγαλάς και θα παίζεται και στα ρεμπετάδικα, που γλεντοκοπούν οι λαϊκοί διανοούμενοι των κομμάτων της αριστεράς.
Αυτοί επίσης είναι, που σε κάθε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας δημιουργούν αντισυγκεντρώσεις προκειμένου να μας σαμποτάρουν εκφοβίζοντας τον κόσμο που επιθυμεί να προσέλθει, προξενώντας φθορές και υλικές ζημιές και πολλές φορές τραυματίζοντας σοβαρά παριστάμενους; Έχει ξαναπαρατηρηθεί ποτέ στην Ελλάδα τέτοιο αισχρό φαινόμενο; Να οργανώνει πολιτική συγκέντρωση παραδείγματος χάριν το ΠΑΣΟΚ και η Νεα Δημοκρατία να οργανώνει αντισυγκέντρωση;;; Η ερώτηση είναι καθαρά ρητορική γιατί όλοι γνωρίζουμε την απάντηση.
Τέλος οι τρομοκρατικές βομβιστικές επιθέσεις εναντίον των γραφείων μας στον Ασπρόπυργο και στον Πειραιά, με τις οποίες κινδύνευσαν και οικίες περιοίκων, καθώς και ανθρώπινες ζωές και που καμία πολιτική δύναμη, από την πιο αριστερή, έως την πιο δεξιά δεν καταδίκασε, εκφράζοντας τοιουτοτρόπως με την ένοχη σιωπή της την επιδοκιμασία, την αποδοχή και φυσικά την θλίψη της γιατί δεν υπήρξαν νεκροί Χρυσαυγίτες.
Και μετά από όλα αυτά, τολμούν όλοι οι κανάγιες, οι άθλιοι συκοφάντες, οι θρασύδειλοι που στερούνται διδύμων γεννητικών αδένων, να μας κατηγορήσουν για διασπορά μίσους και αναβίωσης εμφυλιακού κλίματος;
Θα ολοκληρώσουμε σχολιάζοντας ένα τελευταίο σημείο. Λένε λοιπόν ότι, ο Εμφύλιος Πόλεμος κόστισε στη χώρα πολλά. Σχεδόν κάθε οικογένεια στην Ελλάδα έχει να θυμάται ένα νεκρό συγγενή ή έναν συγγενή που μπορεί να γλίτωσε τις σφαίρες όχι όμως και τις εξορίες ,τις διώξεις και τελικά την διάλυση της ζωής του.
Και εμείς ερωτούμε. Ποίοι δημιούργησαν την κρίση των Δεκεμβριανών και οδήγησαν την Χώρα λίγα χρόνια μετά στον αδελφοκτόνο Εμφύλιο; Ποίοι είναι αυτοί που έστρεψαν πέραν της μίας φοράς τα όπλα τους εναντίον της νομίμου κυβέρνησης της Πατρίδας τους, συνεπικουρούμενοι μάλιστα και από αλλοεθνείς;Ποίοι εξαπέλυσαν στην Χώρα απ άκρη σ’ άκρη ένα φρικτό οδοιπορικό αίματος; Ποίοι είναι αυτοί που μετα τους Οθωμανούς, προέβησαν σε ένα νέο φρικτό παιδομάζωμα;
Ναι! Κάθε οικογένεια έχει να θυμάται έναν όχι απλά νεκρό,άλλα έναν κατακρεουργημένο με τσεκούρια και μαχαίρια συγγενή, που δολοφονήθηκε στην Ούλεν, στο μπαρουτάδικο, στο νταμάρι του Βεϊκου, ή στα διάφορα χωριά και πόλεις της Πατρίδας μας από τους εαμοβούλγαρους, υπάνθρωπους φονιάδες της ΟΠΛΑ.
Γιατί η αλήθεια είναι μια και δεν κρύβεται. Οι σημερινοί ομοϊδεάτες αυτών, που την δεκαετία του 40 βύθισαν την μεταπολεμική Ελλάδα σε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο και επέβαλαν μια ανηλεή τρομοκρατία που εξελίχθηκε σε ένα λουτρό αίματος, δεν θα διστάσουν ούτε μια στιγμή, φοβούμενοι την καταιγιστική άνοδο του Εθνικιστικού Κινήματος και την σταδιακή απαξίωση τους από τον Ελληνικό Λαό, να το επαναλάβουν ξανά.
Το Εθνικιστικό Κίνημα διεξάγει έναν ιερό Αγώνα, για την απελευθέρωση της οικονομικά υπόδουλης Ελλάδας και για την αναγέννηση του Ελληνισμού. Στον Αγώνα μας όμως αυτόν, πρωταρχικό μέλημα και επιδίωξη μας, είναι η ενότητα και η αδελφοσύνη του Λαού μας.
Μόνο ενωμένοι θα νικήσουμε, μόνο ενωμένοι εν μέσω θριάμβου θα αποτινάξουμε τον οικονομικό ζυγό που μας επέβαλαν οι ευρωπαίοι τοκογλύφοι και τραπεζίτες, μόνο ενωμένοι θα εξοστρακίσουμε από την πολιτική ζωή του Τόπου και από τις ζωές μας, τους ανθέλληνες πολιτικούς, θεράποντες των ξένων συμφερόντων και τους αριστερούς κήρυκες του διχασμού και του μίσους.
Η Νίκη είναι δική μας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου