Μιας και σήμερα συμπληρώνονται 41 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη (ενός από τους μεγαλύτερους προδότες στην σύγχρονη Ελληνική Ιστορία) είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε ξανά την σχιζοφρένεια που διέπει το Καπιταλιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ), στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να αναλύσει «τα αίτια της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού».
Διαβάζοντας τον «Ριζοσπάστη» ή την «Κομμουνιστική επιθεώρηση» θα δούμε αναρίθμητους ύμνους στον Λένιν και τον Στάλιν, ενώ ταυτόχρονα ρίχνονται στα τάρταρα της ανυποληψίας λιγότερο οι Χρουστσόφ και Μπρέζνιεφ και πολύ περισσότερο ο Γκορμπατσόφ, θεωρώντας φυσικά ότι «η αρχή του κακού» έγινε το 1956, στο 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, οπότε και άρχισε «η προδοσία του σοσιαλισμού». Η σχιζοφρένεια έγκειται σε πολλούς τομείς. Όχι μόνο στο πολύ χαμηλό επίπεδο των «αναλύσεων», στην αφόρητα «δαιμονολογική» προσέγγιση της όλης ιστορίας (οι «κακοί», οι οποίοι «εξαγοράστηκαν» από τον ιμπεριαλισμό, και άλλες παρόμοιες βλακείες), αλλά και στο αναντίρρητο γεγονός ότι ανέκαθεν η ηγεσία του ΚΚΕ χόρευε σαν αρκούδα στο ντέφι που της χτυπούσαν κατά καιρούς τα εκάστοτε αφεντικά της στο Κρεμλίνο. Και στην σταλινική εποχή και στην χρουστσοφική αποσταλινοποίηση και στην μπρεζνιεφική «ορθοδοξία» και στην γκορμπατσοφική «περεστρόικα».
Και όμως, αντί να το βουλώνουν γι’ αυτή την απίστευτη επίδειξη εθελοδουλείας έχουν το θράσος και φτύνουν εκεί που πριν έγλειφαν. Ειδικά για τον Γκορμπατσόφ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ενώ τον Σεπτέμβριο του 1993 το ΚΚΕ ζητούσε να κηρυχθεί ανεπιθύμητος(!) στην Χώρα μας, δύο μόλις χρόνια πριν, (το καλοκαίρι του 1991) τον επισκεπτόταν η Παπαρήγα στη Μόσχα, αποκαλώντας τον «σοβαρό ηγέτη με νέα πολιτική σκέψη»! Πιο εντολοδόχος, ξενόδουλος και ξευτίλας δεν γίνεται…
Επανερχόμενοι στον Ζαχαριάδη, είναι γεγονός ότι η πορεία της ζωής του τον κατέδειξε ως μια τραγική όσο και κατάπτυστη φιγούρα. Αφού «απαλλάχθηκε» από κάθε εσωκομματικό αντίπαλό του στα χρόνια της παντοδυναμίας του (1931-1956), ακολουθώντας τις γνωστές και «αλάνθαστες» μεθόδους της σταλινικής λασπολογίας και συκοφάντησης έπεσε στο τέλος θύμα κι αυτός στα πλαίσια των εσωτερικών εκκαθαρίσεων στο ΚΚΕ, μετά την αρχή της αποσταλινοποίησης. Το πιστό μαντρόσκυλο του Στάλιν θα καθαιρεθεί από την ηγεσία του Κόμματος (στην 6η πλατειά ολομέλεια της Κ.Ε. στη Ρουμανία) και θα γνωρίσει την τύχη που αυτός για 25 ολόκληρα χρόνια επεφύλασσε στους εσωκομματικούς του αντιπάλους: εξευτελισμούς, χλευασμούς, εξορίες, εσωκομματικές αποκαθηλώσεις. Θα περάσει τόσο καλά στον σοβιετικό «παράδεισο» ώστε με επιστολή του στην ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα θα επιζητήσει να γυρίσει στην Ελλάδα για να δικαστεί!
Προτιμούσε, δηλαδή, να είναι έγκλειστος ή ακόμα και να εκτελεστεί, στη «μοναρχοφασιστική Ελλάδα» από το να συνεχίσει να υπομένει το μαρτύριό του στην «πατρίδα όλων των προλετάριων». Ευρισκόμενος πλέον, σε 24ωρη παρακολούθηση και απελπισμένος έστειλε λίγο πριν αυτοκτονήσει μια προειδοποιητική επιστολή, μήπως και εισακουσθούν οι επικλήσεις του. Επί ματαίω… Το θλιβερό αυτό απομεινάρι του άλλοτε κραταιού ηγέτη του ελληνικού τμήματος του διεθνούς κομμουνισμού, εγκαταλελειμμένος από χρόνια ακόμη και από τη σύζυγό του Ρούλα Κουκούλου, η οποία τον αποκήρυξε (!) το 1957 όταν εκείνος είχε διαγραφεί από το κόμμα, θα αυτοκτονήσει σαν σήμερα πριν από 41 χρόνια.
Σήμερα το πρωί η ηγετική κλίκα του ΚΚΕ, του ανεπάγγελτου και παιδιού του κομματικού σωλήνα Δημήτρη Κουτσούμπα άφησε λουλούδια στον τάφο του, επί τη ευκαιρία του θανάτου του. Γι’ αυτόν, δηλαδή, που για 55 ολόκληρα χρόνια θεωρούσε, με επίσημες αποφάσεις του, «προδότη», «αριστεριστή», «όργανο του ταξικού εχθρού», «φραξιονιστή», «οπορτουνιστή», «αντιδιεθνιστή», «σεχταριστή», «αντικουκουέ», «τυχοδιώκτη», κτλ. Το σαφές ερώτημα είναι ότι αφού το Κόμμα «τον αποκαθιστά» δεν θα έπρεπε αυτομάτως να καταδικαστεί η μνήμη αυτών που τον κατηγόρησαν; Τότε, όμως, πολλές «αγιοποιημένες» μορφές του ΚΚΕ θα έχαναν τον «σοβά» τους.
Όσο για τις πιθανές αθλιότητες που μπορεί να ακουστούν από τα απομεινάρια του ΚΚΕ, ότι ασελγούμε στη μνήμη ενός νεκρού, τους απαντούμε ότι πρόλαβαν επί δεκαετίες και το έκαναν επανειλημμένα και επιμελημένα οι ίδιοι. Τουλάχιστον, Εμείς, είμαστε συνεπείς και δεν κάναμε ποτέ πίσω ούτε κατά ελάχιστον στον χαρακτηρισμό μας προς το πρόσωπο του Ζαχαριάδη ως προδότη της Πατρίδας του. Άλλοι είναι αυτοί που κοιτάζοντας τον καθρέπτη και χλευάζοντας την εικόνα που βλέπουν δεν αντιλαμβάνονται ότι κοροϊδεύουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Γιώργος Μάστορας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου