“Αν θέλουμε να κάνουμε μια ιδέα να διεισδύσει στις μάζες, πρέπει να την επαναλαμβάνουμε συνεχώς παντού και πάντα. Η προπαγάνδα δε γνωρίζει περιορισμούς στην ικανότητα προσαρμογής της”. Γκαίμπελς
Με τον όρο προπαγάνδα εννοούμε την με οποιονδήποτε τρόπο, ή μέσο, σκόπιμη, μεθοδική και συστηματική διάδοση ιδεών και αντιλήψεων, με σκοπό τον επηρεασμό της σκέψης και ως εκ τούτου την κατεύθυνση των πράξεων των άλλων ανθρώπων. Κάθε πράξη ή ενέργεια είναι απόρροια μιας ιδέας ή συναισθήματος, που γεννιέται αυτόματα μέσα του ή προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες. Συνήθως υπάρχει μια μονομερής αντιστοιχία ανάμεσα στις ιδέες και τα συναισθήματα και στις πράξεις προς τις οποίες αυτά ωθούν. Αν λοιπόν καταφέρει κάποιος να διεγείρει στο νου ενός ανθρώπου μια ιδιαίτερη ιδέα ή συναίσθημα, τότε αυτό το άτομο θα ωθηθεί, τις πιο πολλές φορές ασυνείδητα, προς μια συγκεκριμένη πράξη. Όταν ο λόγος γίνει μεθοδικός, πειστικός και επαναλαμβανόμενος – είτε είναι γραπτός, είτε προφορικός – και καταφέρει να συνδέσει ιδέες και συναισθήματα στο μυαλό ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας ανθρώπων, τους οδηγεί σε πράξεις κυρίως δυναμικές, σύμφωνα με το στόχο που θέλει να επιτύχει ο προπαγανδιστής..“Η ιδέα όταν μπει μέσα στη μάζα μετατρέπεται σε υλική δύναμη”, παρατήρησε ο Μαρξ.
Γενικώς, υπάρχουν τρία είδη προπαγάνδας: η εμπορική, η θρησκευτική και η πολιτική, αλλά εμείς θα ασχοληθούμε κυρίως με τα είδη προέλευσής της, που είναι τα εξής:
Η λεύκη προπαγάνδα, που είναι φανερή, με πηγή προελεύσεως έγκυρη μεν αλλά με μικρό ακροατήριο, καθώς απευθύνεται κυρίως σε “ομοϊδεάτες”.
Η γκρίζα προπαγάνδα, ο λεγόμενος ψίθυρος, που μπορεί να είναι μια είδηση της οποίας κανείς δεν γνωρίζει την προέλευση, ούτε το σκοπό. Επειδή ακριβώς είναι έτσι, επηρεάζει μεγάλο ακροατήριο.
Η μαύρη προπαγάνδα, που είναι συνήθως ψευδής, παράγεται από πλαστά στοιχεία και αρκετές φορές είναι μέσα από τα σπλάχνα του ίδιου του εχθρού, στον οποίο στρέφεται ενάντια.
Εμείς, κυρίως, δεχόμαστε τα δυο τελευταία είδη προπαγάνδας, όπου χρησιμοποιούνται εναντίον μας με κάθε διαθέσιμο μέσο. Τα μέσα προπαγάνδας είναι προφορικά, που εμπεριέχουν από την απλή συζήτηση, τον ψίθυρο και τη φήμη, μέχρι τον ραδιοτηλεοπτικό λόγο και τα γραπτά αποσπάσματα (βιβλία, εφημερίδες κλπ). Αυτά είναι επιλεγμένα από εκείνον που προπαγανδίζει, ακόμα και από βιβλία αντίθετης ιδεολογικής χροιάς, τα οποία, όμως, εξυπηρετούν το σκοπό του.
Σήμερα, το πιο εξελιγμένο και “επικίνδυνο” μέσο είναι το διαδίκτυο, μέσω του οποίου μπορούν να περάσουν σε κλάσματα δευτερόλεπτου ιδέες, γνώμες και καταστάσεις, που υπό άλλες συνθήκες θα χρειάζονταν χρόνια ολόκληρα – και ποταμοί μελανιού και αίματος μερικές φορές -για να περάσουν στην κοινή γνώμη.
“Αισθάνομαι μερικές φορές οίκτο γι’ αυτούς που διαβάζουν μια ή περισσότερες εφημερίδες και νομίζουν ότι γνωρίζουν τι συμβαίνει πραγματικά στο κόσμο” (Πρόεδρος Τζέφερσον ΗΠΑ).
Ένα από αυτά τα μέσα, λοιπόν, είναι και το διαδικτυακό παιχνίδι e-republik, το οποίο άκρως ρεαλιστικά εξομοιώνει την πραγματικότητα, που κάποιοι θέλουν και ονειρεύονται. Στο “παιχνίδι” αυτό υπάρχουν κόμματα εθνικά, κόμματα ακροαριστερά, καθώς και πολλά άλλα, με σκοπό να επιτύχουν τη διακυβέρνηση της χώρας, σύμφωνα με τη δική τους άποψη, αλλά και να δημιουργήσουν συμμαχίες κατά το δοκούν του παιχνιδιού.
Τη στιγμή, λοιπόν, που γράφεται αυτό το κείμενο, μέσα στα πλαίσια του συγκεκριμένου παιχνιδιού η χώρα μας έχει συμμαχήσει με την Τουρκία, καθώς κάτι τέτοιο είναι καλό στο παιχνίδι. Ήδη, βέβαια, μέσα ακούγονται οι πρώτες φωνές που λένε ότι είναι καλοί σύμμαχοι οι Τούρκοι, ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, ότι υπάρχουν και καλοί Τούρκοι (…ζωντανοί), ενώ ταυτόχρονα κάνουν και ένα ζάπινγκ, γιατί στο κανάλι του Μπόμπολα ξεκινά το τουρκοσίριαλ που παρακολουθούν. Οι Τούρκοι, όντας πολύ διαβασμένοι και σε αυτό το θέμα, έχουν καταφέρει να περάσουν στην ψυχοσύνθεση πολλών Ελλήνων ότι μια συμμαχία με αυτούς επί του πραγματικού δεν είναι κάτι κακό, ούτε επισφαλές για εμάς και θα οδηγήσει τις δυο χώρες σε ευημερία και ανάπτυξη.
«Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του». Αυτή είναι μια ρήση του Θουκυδίδη, την οποία οι Τούρκοι και ο υπουργός εξωτερικών τους έχουν μελετήσει πολύ καλά. Γι’ αυτό και η εξωτερική πολιτική που ασκούν είναι αυτή της περιφερειακής υπερδύναμης και όχι μια μικρής χωράς.
Έχουμε όλοι ακούσει την φράση “δε φταίει ο τούρκικος λαός, οι κυβερνήσεις του φταίνε” ο λαός μας έχει αγαπήσει και μας συμπαθεί -άλλωστε αυτό προσπαθούν να περάσουν μέσω των τουρκοσίριαλ που έχουν κατακλείσει την τηλεόραση. Προσπαθούν μέσω αυτών να κάνουν τον μέσο Έλληνα και την μέση Ελληνίδα νεογενίτσαρους, να αποδεχτεί εν καιρώ ακόμα και την συνδιαχείριση του πλούτου μας. Πιο πάνω κάναμε αναφορά στο διαδικτυακό παιχνίδι στρατηγικής e-Republik . Κανονικά θα έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε σαν παιχνίδι γιατί έτσι όντως είναι. Αλλά όταν παίρνει το όριο του παιχνιδιού και χρησιμοποιείται σαν όπλο για να χαλκέψουν συνειδήσεις και να δημιουργήσουν φαινόμενα που κάποιος ανίδεος θα αποδεχόταν στην καθημερινή του ζωή, τότε είναι κάτι παραπάνω από παιχνίδι. Θα πρέπει λοιπόν όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι που ασχολούμαστε συστηματικά με τα Εθνικά ιδεώδη και τα πονάμε όσο κάνεις άλλος, να καθοδηγήσουμε αυτά τα παιδιά και να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι Ελληνοτουρκική φιλιά ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει.
Η Ελληνοτουρκική φιλία μπορεί να υπάρξει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας διαφόρων αεθνιστών και προδοτών που και τώρα, όπως και παλαιότερα, είχαν με μεγάλη ευκολία πουλήσει εκδούλευση στους Τούρκους. Σε μυαλά σκοτισμένα και σάπια, που μπροστά στο κέρδος τους διαγράφουν με μονοκοντυλιά 400 χρόνια σκλαβιάς, τις δεκάδες επαναστάσεις του Έθνους μας, μέχρι και την επιτυχημένη Επανάσταση του 1821, τη Μικρασιατική Καταστροφή – με τις όποιες ευθύνες της Ελλαδικής ηγεσίας- και τις σφαγές στην ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ , όπως και πολλά άλλα αιματηρά γεγονότα, που δεν ξεχνιούνται. Όχι κύριοι, δε μπορεί να υπάρξει φιλία με τα παιδιά του Κεμάλ. Το μίσος που μας χωρίζει είναι μπολιασμένο με το αίμα, που έχει βάψει κάθε σπιθαμή εδάφους την Ελλάδος και καμία μικροπολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης δεν μπορεί να το διαγράψει.
Κλείνοντας, παραθέτουμε αυτό το σύνθημα που θα αντηχεί μέχρι να αποκατασταθεί η ιστορική πραγματικότητα:
‘Έχω έναν αδελφό, τον λένε Σολωμό, τον σκότωσαν οι Τούρκοι, επάνω στον ιστό…
Τούρκοι δεν ξεχνώ. Θα εκδικηθώ για το χαμένο αίμα, το κάθε μου χωριό…
Στην πρώτη αφορμή, εγώ θα είμαι εκεί, με όπλο και μαχαίρι, με την πυρκαγιά ψυχή…
Κι αν τύχει χρειαστεί, στη μάχη να σκοτωθώ…”.
Με το αίμα μου να γράψετε…
ΕΛΛΑΔΑ Σ΄ΑΓΑΠΩ
Κι αν τύχει και χαθώ, στη μάχη σκοτωθώ…
Με το αίμα μου να γράψετε…
ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ”.
Μαύρος Καβαλάρης
ELNEWS – HELLENIC PRIDE
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου