Εδώ και λίγες ημέρες, τα χέρια μου έχουν χειροπέδες! Τις βλέπω και στα δικά σου χέρια! Και στα χέρια του διπλανού σου! Νιώθω την πίεση που ασκεί το μέταλλο στο δέρμα και στο κόκκαλο! Δεν μπορώ να κάνω πολλές κινήσεις και κάπου κάπου με πονάνε στους καρπούς! Αλλά νοιάζομαι για σένα και τον δικό σου πόνο… Σφυρίζω έναν γνωστό σκοπό, “εμπρός, πάντα εμπρός” και σε βλέπω να χαμογελάς! Κοιτάς και σκληραίνει η ματιά σου! Κι εσύ κι εγώ είμαστε ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ! Γιατί εναντιωθήκαμε στο σύστημά τους που ήθελε την Ελλάδα σκλαβωμένη και τους Έλληνες με χειροπέδες στην ψυχή και στα χέρια! Όσο τα χέρια μου όμως αντέχουν, θα γράφω…
Και ορκίζομαι ΣΥΝΤΡΟΦΕ μου και ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ μου, πως σύντομα θα κάνω κομμάτια αυτά τα ατσάλινα κομμάτια ΠΟΥ ΣΕ ΠΟΝΟΥΝ και θα τα μετατρέψω σε κάτι χρήσιμο!
Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως κάθε ημέρα που περνάει ένας κρίκος της θα σπάει!
Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως κάθε ημέρα που περνάει ένας κρίκος της θα σπάει!
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ!
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ!
Θοδωρής Τσέλας
..
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου