Αν ανησυχούν μία φορά (μέχρι ανεξέλεγκτου πανικού και τρόμου…) οι διάφοροι καθεστωτικοί και «προοδευτικοί» αυτής της χώρας με την απήχηση που έχει ο λόγος της Χρυσής Αυγής στην ελληνική κοινωνία γενικότερα, τότε έχουν λόγους να ανησυχούν και να… ανατριχιάζουν δέκα φορές με την τεράστια απήχηση που έχει το κίνημα των Ελλήνων εθνικιστών στη νέα γενιά, που προετοιμάζεται να βγει στην κοινωνία από τα σχολεία της χώρας!
Με αφορμή, λοιπόν, ένα πρόσφατο σχετικό «ρεπορτάζ» (που μάλλον προς παραλήρημα έφερνε…) του κατεστημένου βρετανικού Independent, πανικόβλητος αριστερός δημοσιογράφος της ναυαρχίδας του σάπιου μεταπολιτευτικού καθεστώτος της κλεφτοκρατίας, έγραψε άρθρο υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Οι μικροί φασίστες», στο οποίο εξωτερικεύει τον πανικό του γι’ αυτό που οπωσδήποτε έρχεται με μαθηματική ακρίβεια: η κυριαρχία του εθνικισμού και της Χρυσής Αυγής! Κι αυτό το εγγυάται η αδάμαστη ελληνική νεολαία, που πέταξε μακριά τη σαβούρα με την οποία τη φόρτωναν μαρξιστές ινστρούχτορες (παριστάνοντες τους εκπαιδευτικούς) και ακολουθεί πλέον το δρόμο του εθνικού πεπρωμένου της. Ιδού και το πανικόβλητο άρθρο στην καθεστωτική «Καθημερινή»:
«Το ρεπορτάζ που δημοσίευσε το περασμένο Σάββατο η βρετανική εφημερίδα Independent για τον ρατσισμό στα ελληνικά σχολεία είναι ανατριχιαστικό. Πέρα από την εξιστόρηση περιστατικών βιαιοπραγίας εναντίον μεταναστών από παιδιά, το πιο ενδιαφέρον ίσως στοιχείο του δημοσιεύματος είναι οι απίστευτες ανοησίες που λένε στον συντάκτη της εφημερίδας οι Έλληνες έφηβοι και αυριανοί πολίτες της χώρας μας: « [τους πέταξα πέτρες]… γιατί θέλω να σεβαστούν την πατρίδα μου, που την αγαπώ τόσο πολύ», λέει χαρακτηριστικά ένας 16χρονος. Όταν τόσα πολλά Ελληνόπουλα (η απήχηση της Χρυσής Αυγής στα σχολεία είναι μαζική) πιστεύουν ότι θα εμπνεύσουν σεβασμό προς την πατρίδα τους πετώντας πέτρες, λες και είναι άνθρωποι του Νεάντερταλ, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε με ασφάλεια την πλήρη αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος…
Το κυριότερο πρόβλημα με τα παιδιά που μίλησαν στον Independent δεν είναι ότι με αυτά που λένε, είναι σαν να φτύνουν στους τάφους των παππούδων τους, οι οποίοι πολέμησαν για να υπερασπιστούν την Ελλάδα από τους ιδεολογικούς προγόνους της Χρυσής Αυγής. Ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι η στάση τους είναι αντιπροσωπευτική μιας γενικότερης αντίληψης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία: ότι δεν είμαστε δηλαδή συνδιαμορφωτές, αλλά θύματα του πεπρωμένου μας. Από τη Γ΄ Δημοτικού, μέχρι τη Γ΄ Λυκείου, τα βιβλία της Ιστορίας στο σχολείο παρουσιάζουν το ελληνικό έθνος ως αποτελούμενο αποκλειστικά από αγίους, ήρωες, ιδιοφυΐες και μάρτυρες, αλλά διαχρονικά πέφτει θύμα της επιβουλής σκοτεινών δυνάμεων. Η ίδια νοοτροπία κυριαρχεί και στον δημόσιο λόγο και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, καθώς, ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει μόνο «εθνικά δίκαια», ενώ οι άλλες χώρες «εθνικά συμφέροντα». Η επικράτηση αυτής της νοοτροπίας είναι προφανής και ενδεχομένως επαρκής για να εξηγήσουμε για ποιο λόγο τόσοι πολλοί Έλληνες αρνούμαστε ότι έχουμε έστω και την παραμικρή ευθύνη για τη χρεοκοπία της πατρίδας μας, ψάχνουμε διαρκώς αποδιοπομπαίους τράγους και γίναμε μέσα σε δύο χρόνια πραγματικοί φασίστες, κάτι που δεν συνέβη σε καμία άλλη χώρα που δοκιμάζεται από την κρίση.
Αυτή η πλήρης αδυναμία αυτοκριτικής και αποδοχής των προσωπικών και συλλογικών μας ευθυνών, από μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα, αφού, μεταξύ άλλων, αποτελεί τροχοπέδη και στον σχεδιασμό μιας βιώσιμης στρατηγικής ανάκαμψης. Ίσως να κάνω και λάθος στην ερμηνεία μου. Ένα όμως είναι σίγουρο: ανεξάρτητα από ερμηνείες και εξηγήσεις, όσο σοβαροί και να ήταν οι λόγοι που οδήγησαν κάποτε συγκεκριμένους λαούς στην επιλογή του φασισμού, η ευθύνη τους -πολιτική, ποινική και ιστορική- δεν παραγράφεται, ούτε συγχωρείται. Ελπίζω κάποτε να μη λέμε το ίδιο και στην Ελλάδα».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου