Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

ΟΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ, ΤΑ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΥΠΝΟΤΗΛΕΦΩΝΑ





Γράφει ο Βασίλης Βέλτσιος- «Μακεδών» – Τ.Ο. Πέλλας.

Ήταν μια εποχή (σαν χθες, στο μυαλό και στην καρδιά μου) που με πήρε ένας φίλος μαζί να πρωτοδιαβώ την είσοδο της Χρυσής Αυγής, όντας Ελληνόψυχος έως τότε του Στόχου του αξέχαστου Γ. Καψάλη.
Ήταν μια εποχή λοιπόν που στα γραφεία δεν έβλεπες παρά μόνον Χρυσαυγίτες.
Αγέρωχοι, υπερήφανοι, επιβλητικοί, μ’ εκείνο το βλέμμα του αετού που μόνον ένας αφοσιωμένος ψυχί και σώματι στρατιώτης της Ιδέας διαθέτει.
Φάνταζαν γίγαντες στα μάτια μου, μα ένιωθα μια ανυπέρβλητη ασφάλεια εγώ “ο καινούργιος” ανάμεσά τους.
Και η πρώτη μεγάλη τιμή ήταν η αποδοχή σου εκ μέρους τους, το να σου μιλήσουν πρώτοι ακουμπώντας αδελφικά τον ώμο σου.
Ήταν άγνωστα τότε τα facebook και τα twitter.
Αν δεν σε γνωρίζαν οπτικά, αν δεν σε τεστάραν στην πράξη, ήσουν ξένο σώμα. Ένας τίποτας.
Ήταν σαν χθες, κι ούτε καν κατάλαβα πότε ήρθε το 2014…
Πότε γέμισε η Ελλάδα τοπικές…
Πότε γέμισαν οι τοπικές “συναγωνιστές”…
Και πως γίνεται μέσα σε τόσο κόσμο οι Χρυσαυγίτες να’ ναι λιγότεροι από τότε…
Ήρθαν και τα ιντερνέτια και τα εξυπνοτηλέφωνα, και με λίγο “μπλικ μπλικ” στα πληκτρολόγια βαφτίζεται Χρυσαυγίτης και Συναγωνιστής η κάθε αόρατη (σε παρουσία) και μηδενική (σε συνεισφορά) καρυδιά (που από πράξεις… καρύδια!).
Λαμπρό παράδειγμα:
“Συναγωνιστής” με έντονη παρουσία στο facebook, ήταν αόρατος κατά τη μετάβαση στις Θερμοπύλες από τους υπολοίπους επιβαίνοντες του λεωφορείου της τοπικής του. Δεν του μιλούσε σχεδόν κανείς, ένδειξη της αφάνειάς του απ’ την εν λόγω Τ.Ο.
Εκεί λοιπόν, στις Θερμοπύλες, έσμιξε με όλους τους εν Ελλάδι ομοίους του “ιντερνετικούς μαχητές” και, μαντέψτε…
Επί ημέρες αναρτούσε φωτογραφίες του στο facebook με τον τάδε και τη δείνα “ομοιοπαθή”, επικολλώντας και τους μισούς του φίλους εκατέρωθεν (“για τα like ρε γαμώτο!”), με… υπερμαχητικές λεζάντες!
Και οι όμοιοί του να του πλέκουν εγκώμια στα σχόλια!
Γιατί πως να γνωρίζουν ότι δεν έχει φανεί πουθενά αλλού αυτοί που δεν έχουν επίσης φανεί πουθενά αλλού;;;
2014 λοιπόν… Και τα χρόνια συνεχίζουν να κυλούν γοργά…

Δεν υπάρχουν σχόλια :