Άρθρο του Βurak Βekdil όπως δημοσιεύτηκε στη σημερινή Ηurriyet -Την περασμένη εβδομάδα, «μια ρουκέτα ή πύραυλος», πιθανότατα ένας Scud, ο οποίος εβλήθη από τον συριακό στρατό, έπληξε την τουρκική συνοριακή πόλη Reyhanlı, προκαλώντας ζημιές σε μερικά κτίρια και στρατιωτικά οχήματα, αφήνοντας για ενθύμιο έναν κρατήρα διαμέτρου 15 μέτρων, δίχως ευτυχώς να προκαλέσει θύματα. Την ίδια μέρα, 25η Μαρτίου, η ηγεσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων περήφανα ανακοίνωσε πως δύο τουρκικά αυτοκινούμενα πυροβόλα Firtina των 155mm προσέβαλαν άμεσα τη συριακή μονάδα πυροβολικού (η οποία είχε εκτοξεύσει τον πύραυλο Scud).
Με τη Συρία να έχει τιμωρηθεί οι Τούρκοι ανακουφίστηκαν. Μολαταύτα, μια ερώτηση παραμένει αναπάντητη: πώς κατάφεραν τα τουρκικά αυτοκινούμενα πυροβόλα, τα οποία έχουν μέγιστο βεληνεκές 40km, να προσβάλλουν την εχθρική πυροβολαρχία που βρισκόταν 180km μακριά; Το «Ψέματα, στατιστικά και στρατιωτικά ψέματα» δεν είναι νέο τουρκικό χόμπι.
Η προσοχή της κοινής γνώμης γρήγορα επικεντρώθηκε στην ερώτηση, γιατί οι Αμερικανικοί πύραυλοι Patriot δεν αναχαίτισαν τον συριακό πύραυλο προστατεύοντας το Reyhanlı. Καλή ερώτηση, ειδικά αν ανακαλέσει κανείς τις διαβεβαιώσεις των ΗΠΑ, πως οι Patriot που έχουν αναπτυχθεί στην αεροπορική βάση του Incirlik και στις επαρχίες Kahramanmaraş και Gaziantep (καθώς και το ΝΑΤΟικό ραντάρ που αναπτύχθηκε στο Kürecik) θα προστάτευαν το σύνολο της Νότιας και Νοτιοανατολικής τουρκικής επικράτειας.
Μακριά από την προσοχή της κοινής γνώμης κρατήθηκε το γεγονός πως οι Patriot δεν είναι σχεδιασμένοι να προστατεύουν μεγάλες επίγειες ζώνες. Επιπλέον, το ραντάρ του Kürecik (που εκπέμπει στην «X» µπάντα συχνοτήτων) δεν είναι σχεδιασμένο να αναχαιτίζει συριακούς Scud, οι οποίοι εκτοξεύονται από απόσταση 180km, αλλά μάλλον έναν ιρανικό βαλλιστικό πύραυλο με ακτίνα 2000km. Συμπέρασμα: οι πυροβολαρχίες πυραύλων Patriot έχουν αναπτυχθεί στο τουρκικό έδαφος όχι για να προστατεύσουν την τουρκική επικράτεια, αλλά το Νατοϊκό ραντάρ του Kürecik από μια πιθανή ιρανική επίθεση. Μια πιο ρεαλιστική ερώτηση, δεδομένου του κρατήρα διαμέτρου 15 μέτρων, θα ήταν: τι θα συνέβαινε αν ο συριακός Scud έπληττε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και σκότωνε τούρκους στρατιώτες ή ένα αστικό κέντρο σκοτώνοντας εκατοντάδες πολίτες; Τι θα προέβλεπαν τότε οι τουρκικοί κανόνες εμπλοκής ως αντίποινα;
Λοιπόν, ναι, στη θεωρία η τουρκική στρατιωτική μηχανή μπορεί να είναι εξαιρετικά τιμωρητική, όπως είδαμε στην «Επιχείρηση Απαγωγής του τάφου του προγόνου μου». Καλώς εχόντων των πραγμάτων, ο τουρκικός στρατός δεν θα προσπαθήσει να πλήξει συριακές πυραυλικές πυροβολαρχίες οι οποίες απέχουν 180km χρησιμοποιώντας αυτοκινούμενα πυροβόλα με βεληνεκές 40km. Ή δεν θα προσπαθήσει να πείσει την κοινή γνώμη πως τα πυροβόλα του έπληξαν και τις συριακές πυροβολαρχίες και το παλάτι του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Δαμασκό. Ή δεν θα εξαπολύσει την «Επιχείρηση Απαγωγής από το χαρέμι» φέρνοντας τον κύριο Άσαντ στην Άγκυρα.
Αυτό αφήνει μόνο μία στρατιωτική εναλλακτική επιλογή: αεροπορικές επιδρομές. Θα ήταν μια τέλεια προεκλογική κίνηση. Φανταστείτε τα σμήνη των τουρκικών μαχητικών να απογειώνονται για να βομβαρδίσουν τον δικτάτορα της Δαμασκούς και τις επικές ιστορίες που θα δημοσιευτούν στον κίτρινο τύπο σχετικά με την ηρωική «Επιχείρηση Σουνιτικό ράπισμα στο πρόσωπο των Νουσαϊρί». Δυστυχώς, δεν υπάρχει ούτε αυτή η επιλογή διότι απλά δεν είναι στρατιωτικά (και πολιτικά) εφικτή.
Πράγματι, η τουρκική πολεμική αεροπορία διαθέτει τα μέσα και τις δυνατότητες να εξαπολύσει εκατοντάδες μαχητικά πάνω από το συριακό ουρανό και να βομβαρδίσει τα πάντα. Αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: μετά το πέρας της επιχείρησης ο τουρκικός στόλος θα διαθέτει 50 λιγότερα αεροσκάφη. Ναι, το ρωσικό δίκτυο αεράμυνας προστατεύει το έδαφος της Συρίας. Και δεν είναι μόνο αυτό.
Η Τουρκία, η οποία δεν διαθέτει αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλου βεληνεκούς στο οπλοστάσιό της, είναι προετοιμασμένη να δει στον δικό της ουρανό συριακούς πυραύλους Scud-C, που είναι ικανοί, έχοντας βεληνεκές 750km, να πλήξουν ακόμη και την Άγκυρα; Μάλλον, δεν είναι. Ευτυχώς, η σουνιτική ευφορία υπεροχής στην Άγκυρα διατηρεί ακόμη κάποια ψήγματα λογικής.
Οι Τούρκοι είναι τυχεροί. Διαθέτουν έναν πανίσχυρο στρατό ο οποίος μπορεί να πλήξει στόχους σε απόσταση 180km με πυροβόλα που έχουν βεληνεκές 40km. Και μια κυβέρνηση η οποία είναι μόνο παλαβή και όχι αυτοκαταστροφική.
e-amyna
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου