Γράφει ο Σπυρίδων Καραχάλιος
Ο εργατικός κόσμος ενός Έθνους είναι η ασφαλέστερη οδός προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο αποτέλεσμα, προς την αυτάρκεια και την ανάπτυξη τού Έθνους ή προς την αιχμαλωσία και την διάλυση τού Έθνους. Και τούτο διότι ο λαός είναι ιδιαιτέρως εύπλαστη μάζα στα χέρια τής προπαγάνδας τού ισχυρότερου μέσα στην Πολιτεία.
Στην περίπτωση που ο εργάτης ελέγχει την κρατική εξουσία και διαμορφώνει το εθνικό προϊόν, το κράτος λειτουργεί ως ισχυρή προσωπικότητα άνευ πιέσεων και εξωτερικών δεσμεύσεων. Παράγει έργο, κοινωνικό δίκαιο και διεθνή επιρροή. Ενώ στην περίπτωση που η παραγωγική αλυσίδα υπολειτουργεί και η ανεργία θεριεύει, ο εργάτης γίνεται αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης και το Έθνος βρίσκεται υπό διαρκή ξένη και εχθρική κηδεμονία. Το Κράτος χάνει την υπόστασή του και ο Εργάτης τής Φυλής γίνεται σκλάβος μιας φτηνής παγκόσμιας αγοράς εργασίας.
Έχει χυθεί πολύ αίμα στην ιστορία των εθνών προκειμένου να καθιερωθούν κανόνες αξιοπρεπούς και ασφαλούς εργασίας. Έχουν γίνει πραγματικά πολλοί αγώνες ώστε να διασφαλιστεί η ζωή των εργαζομένων στους χώρους εργασίας μαζί με την εξασφάλιση τού καλύτερου δυνατού παραγωγικού αποτελέσματος. Αλλά για να συμβεί τούτο, πρέπει να υπάρχει ταύτιση των στόχων Πολιτείας και Πολίτη, η δε Πολιτεία να δομείται από τις εγγενείς, ηθικές και ικανές δυνάμεις τής Φυλής. Να συνοδοιπορούν δύναμη, φιλοδοξία, δημιουργική όρεξη και ελευθερία.
Η ύπαρξη ενός αδέσμευτου εργατικού κινήματος συνεπάγεται την ταυτόχρονη ύπαρξη μιας ατίθασης και αδάμαστης ατμομηχανής που οδηγεί με ασφάλεια το Έθνος με τις δικές του δυνάμεις στο μέλλον. Δεν έχουμε ανάγκη να βγούμε στην επαιτεία μήτε να ψάξουμε γερές πλάτες σε ξένες αυλές. Διότι τα συμφέροντα αυτών των αυλών είναι διαφορετικά από τα δικά μας και επομένως προορισμένα να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους σε χρήμα και πόρους τις ανάγκες μας. Τώρα ξέρουμε ποιοι και γιατί μάς διαλύσανε την εθνική παραγωγή και γιατί το διεθνιστικό, μαρξιστικό και σοσιαλφιλελεύθερο μικρόβιο διχάζει τον εργάτη ταΐζοντας ξένα στόματα.
Η εργατική τάξη δεν χρειάζεται επαγγελματίες προστάτες και κομματικούς καθοδηγητές. Δεν χρειάζεται ο Εργάτης τής Φυλής τον συνδικαλιστή, αλλά ένα κράτος φύσει και θέση συνδικαλιστικό, επομένως ένα κράτος Εθνικό, Λαϊκό και Εργατικό. Χρειαζόμαστε ενότητα τής παραγωγικής αλυσίδας, από τον εργοδοτικό φορέα έως τον καματάρη τού καθημερινού μόχθου. Να γίνει συνείδηση τής Εθνικής Κοινότητας ότι η εργασιακή διαδικασία είναι ένας καθημερινός πόλεμος εν καιρώ ειρήνης για ζωή και ευμάρεια, για υγιή διάπλαση και ανάπτυξη τής Φυλής που χρειάζεται όλους τούς πολεμιστές σε εγρήγορση και σύμπνοια και όχι σκόπιμες μαρξιστικές και ταξικές πάλες.
Η υπόθεση λοιπόν τού εργατικού κινήματος έχει συνδεθεί στην Μεγάλη Πατρίδα μας Ελλάδα και αφορά σαφώς το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα. Το εργατικό δίκαιο και η εργατική πρωτομαγιά φέρουν την σφραγίδα τού Εθνικοκοινωνιστή Εθνάρχη Ιωάννη Μεταξά και τού Εθνικού Καθεστώτος τής 4ης Αυγούστου. Η ίδια η θέσπιση τής τιμητικής αργίας τής Πρωτομαγιάς στο όνομα τού Έλληνα Εργάτη αποτελεί πράξη τού Εθνικού Κυβερνήτη.
Ο Ιωάννης Μεταξάς είχε πάρει υπό την προσωπική του εποπτεία το ζήτημα τής εργασίας. Πολλάκις είχε επισκεφθεί άνευ προειδοποιήσεως εργασιακούς χώρους ώστε να διαμορφώσει ιδία αντίληψη για τις υποδομές και τις συνθήκες εργασίας, καθώς και για τούς κινδύνους κατά τής ανθρώπινης ζωής. Ενδιαφερόταν επιπλέον για την εξάλειψη τής παιδικής εργασίας και για την ορθή κατανομή τού ωραρίου εργασίας. Δεν δίστασε μάλιστα να χρήσει τον Δημητράτο, πρώην κομμουνιστή και συνδικαλιστή, ως υπουργό εργασίας τής 4ης Αυγούστου ώστε να διασφαλίσει βέλτιστο αποτέλεσμα, μετατρέποντας τον Δημητράτο σε συνειδητό Εθνικιστή.
Οι πρωτοποριακές μεταβολές στο ζήτημα τής εργασίας κατέστησαν πραγματικότητες τής Εθνικιστικής Διακυβέρνησης διά τής ομαλής και ομόθυμης λαϊκής συμμετοχής. Η οκτάωρη εργασία οδήγησε στην αξιοποίηση των ανθρωπίνων δυνατοτήτων με την μέγιστη αποδοτικότητα, ενώ η γάγγραινα των εργατικών ατυχημάτων περιορίστηκε σημαντικά. Η ταυτόχρονη καθιέρωση τής υπερωριακής απασχόλησης επεξέτεινε την ανθρώπινη ψυχολογία και την διάθεση για την προσφορά περισσότερου και ανταγωνιστικού προϊόντος.
Η ασφαλιστική κάλυψη των εργαζομένων και η ασφάλεια των εργασιακών χώρων, η ίδρυση τού ΙΚΑ και η επόπτευση μέσω τής Επιθεώρησης Εργασίας και των μηχανισμών της αποτελούν επίσης μέριμνες τού Εθνάρχη Μεταξά. Ομοίως αναπόσπαστο τμήμα τού έμπρακτου ενδιαφέροντος τής 4ης Αυγούστου υπήρξαν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και η σύνδεση των αμοιβών με τις οικογενειακές ανάγκες και την λαϊκή κατανάλωση.
Δίχως την παραμικρή υπερβολή το εργατικό δίκαιο τής χώρας και η σύνδεση τής νεολαίας και τής εργατιάς με τον φυσικό πλούτο τής Ελλάδος είναι έργο καθαρά εθνικιστικό. Αυτή είναι η πορεία που οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε προκειμένου να αξιοποιήσουμε τα προσόντα εθνικού εδάφους και φυλετικών ψυχών. Είναι η πραγματική οικονομία που περνάει από τα ελληνικά χέρια και το ελληνικό χωράφι.
Θεμέλιος λίθος είναι η κινητοποίηση τής διαθέσεως τού Έλληνα να δημιουργήσει ψωμί και πολιτισμό δικό του, ευημερία και θετική ψυχολογία νικητή τής ζωής. Τούς δε κανόνες τής Εθνικής και Λαϊκής Πολιτείας στον τομέα της εργασίας τούς βάζει ο ίδιος ο Έλληνας που βιώνει το παραγωγικό σύστημα. Ο Έλληνας εργοδότης αναπτύσσεται όταν στηρίζει την ελληνική εργασία, η δε ελληνική εργασία αποτελεί τον κύριο μοχλό διοικήσεως και αναπτύξεως τής Φυλής. Τιμούμε τον Έλληνα Εργάτη ως τον Στυλοβάτη και Χτίστη τού αδέσμευτου και αυτάρκους Ελληνικού Έθνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου