Για πολλά χρόνια οι 'αναρχικοί' θεωρούνταν 'specialists' στην συγγραφή εγχειριδίων και διαφόρων handbooks, στις σελίδες των οποίων έκαναν παρέλαση πλείστες 'συνταγές μαγειρικής'. Ένα από τα πιο γνωστά του είδους είναι το 'The Anarchist Cookbook' (1971) του William Powell, γνωστότερο ως 'Ο Τσελεμεντές του Αναρχικού'. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αποτελεί 'must' για πολλούς. Κόσμος και κοσμάκης άντλησε έμπνευση από αυτό και ανέπτυξαν δικές τους 'συνταγές μαγειρικής'. Όποιος είναι περίεργος με τέτοια ζητήματα, μπορεί να ικανοποιήσει την επιθυμία του πατώντας στον σύνδεσμο:
https://docs.google.com/file/d/0B3UpiAc68y-baEtJbVUzZllPYms/edit?pli=1
Η ακροδεξιά πλέμπα που χρήζει κατανοήσεως λόγω των ανοικτών πληγών της στο διηνεκές του χρόνου, ουδέποτε έδειξε παραμικρό ενδιαφέρον όσον αφορά την μελέτη τέτοιων βιβλίων. Αντιθέτως, τα μέλη της ξοδεύουν την φαιά ουσία τους, ποιό κόμμα θα ψηφίσουν, σε ποιό μνημόσυνο θα πάνε, ποιόν νεκρό θα τιμήσουν ή αν θα φανούν αρεστοί στο κράτος.Αποκομμένοι οργανικά από το παρόν, ταυτίζονται με την ήττα και εδώ και δεκαετίες, θεωρώντας την ένα δεδομένο με το οποίο πρέπει a priori να ζήσουν. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Αυτά όσον αφορά το μεγάλο μαντρί της ακροδεξιάς, στην στρούγκα του οποίου βρίσκουν φιλόξενο χώρο οι 'εθνικοσοσιαλιστές'. Εξάλλου, είναι παράλογο για ένα συρφετό βοθρολυμάτων που παριστάνουν τους υπερασπιστές των συμφερόντων του ελληνικού λαού και του έθνους, να αποτελείται απλώς από γραφικούς. Όπως έλεγαν παλιά οι γιαγιάδες, 'αν σφίξει πολύ το σιρόπι, το γλυκό θα ζαχαρώσει'. Έτσι και η ακροδεξιά, αυτή η χρήσιμη ιστορική λινάτσα, χρειάζεται την σύγχυση, το μπέρδεμα, την ανακατωσούρα για να υπάρξει υποτυπωδώς πολιτικά. Λίγο Χίτλερ, λίγο Δραγούμη, λίγο Μεταξά και μπόλικο λάδι στη σαλάτα. Η κριτική που ασκούμε θα έπρεπε να είναι η κριτική των μπολσεβίκων. Δεν περιμένουμε από τους μπολσεβίκους να 'ξυπνήσουν' τους ακροδεξιούς. Ουδέποτε θα κατηγορήσουν τους ακροδεξιούς για 'επαναστατικότητα', για τον λόγο ότι πρόκειται για αυτό ακριβώς το κομμάτι που τους πονάει και το θεωρούν μονοπωλιακό. Κατά τα ειωθότα τους κατηγορούν ως 'μαχαιροβγάλτες', ως 'ζόμπι', ως 'εχθρούς της κοινωνίας', κλπ. Ποιοί! Οι μπολσεβίκοι που η ιστορία τους ορίζεται πιστά από αυτές τις λέξεις. Παρόλα αυτά οι ακροδεξιοί δεν πρόκειται να πάρουν το μήνυμα και να αλλάξουν ρότα και ουδόλλως μας ενδιαφέρει. Θα συνεχίσουν το γνωστό τροπάριο της αρχαιοελληνικής ρώμης και θα περάσει η ζωή τους μέσα από τις απεικονίσεις ενός γυμνασμένου σώματος, το οποίο αν μη τι άλλο επιθυμητό είναι, αρκεί τουλάχιστον να ρίχνεται στη μάχη. Το γυμνασμένο σώμα είναι ένα όπλο σε έναν πόλεμο και όχι μία εμπορική selfie. Στο κάτω-κάτω της γραφής, δεκάρα δεν δίνουμε για τους ακροδεξιούς και τους ναζήδες φίλους τους. Εμείς απευθυνόμαστε στους ριζοσπάστες εθνικιστές, στους εθνικιστές της πράξεως, σε εκείνους που ατυχώς μπλέχτηκαν στα δίχτυα της ακροδεξιάς και των ναζήδων και προσπαθούν να απεγκλωβιστούν δημιουργικά. Τους καταστροφολόγους και τους έχοντες απωθημένα, τους χαρίζουμε μετά χαράς.
Ένας από τους μέτρ του είδους των εγχειριδίων είναι ο Kurt Saxon. Εξ όσων γνωρίζουμε δεν είναι το αληθινό όνομά του. Θεωρείται ειδήμων σε ζητήματα επιβιώσεως. Του έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός 'survivalist'. Το έργο του 'The Poor Man's James Bond' αποτελεί ένα έργο που αφήνει έτη φωτός πίσω το εγχειρίδιο του William Powell και τους αναρχικούς παπατζήδες. Ο Saxon δεν είναι αναρχικός. Είναι Ριζοσπάστης κατά τη δική μας γνώμη. Το έργο του αποτελείται από 5 συνέχειες (4 σε έντυπη μορφή και 1 σε ηλεκτρονική) και το κατεβάζετε για πάσα χρήση από τον σύνδεσμο:
https://archive.org/details/KurtSaxonThePoorMansJamesBondVol5.pdf
Ο Saxon ανήκε στο Αμερικανικό Ναζιστικό Κόμμα. Στη δεκαετία του 1960, έκανε ένα πέρασμα από διάφορες οργανώσεις, ολωσδιόλου διαφορετικές μεταξύ τους, προκειμένου να αντλήσει εμπειρίες και συμπεράσματα. Μεταξύ άλλων πρότεινε δυναμικές ενέργειες εναντίον των αριστεριστών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, απέρριψε όλες τις πολιτικές και θρησκευτικές ψευτο-σέκτες και αφοσιώθηκε σε ζητήματα που αφορούν την προετοιμασία και την επιβίωση για και σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης. Πέρα από το 'The Poor Man's James Bond', ο Saxon έχει συγγράψει και άλλα ενδιαφέροντα βιβλία, όπως τα 'Granddad's Wonderful Book of Chemistry' και 'Granddad's Wonderful Book of Electricity' και πολλά άλλα. Το 1975 άρχισε να εκδίδει το ενημερωτικό δελτίο 'The Survivor' που περιελάμβανε άρθρα του που είχαν δημοσιευτεί σε έντυπα τεχνολογίας και ενδιέφεραν τους 'survivalists'. Αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οπόταν και έκανε την εμφάνισή του το κίνημα 'Militia' στις Ηνωμένες Πολιτείες, εξέδωσε ένα ακόμα έντυπο με την ονομασία 'U.S. Militia'. Ο Saxon θεωρεί πως η σύγχρονη κοινωνία είναι ένας παιδότοπος για αρχάριους και προ(σ)βλέπει (σ)την κατάρρευση του πολιτισμού, όπως τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Τάσσεται υπέρ της διαρκούς ατομικής εγρήγορσης του πολίτη και εναντιώνεται σε όλα τα πολιτικά και θρησκευτικά δόγματα. Αθεϊστής ο ίδιος, τάσσεται υπέρ των αμβλώσεων και εναντίον του Ισλάμ που θεωρεί μία θρησκεία βαρβάρων που απειλεί τον πολιτισμό. Σε αρκετά σημεία θυμίζει τον Φινλανδό Pentti Linkola.
Παρόλο που δεν συμφωνούμε στις προσωπικές απόψεις του 100%, τα εγχειρίδια που έχει εκδώσει, τα βρίσκουμε άκρως ενδιαφέροντα για κάθε έναν 'που ψάχνεται' σε πρακτικές ατραπούς. Ψαχτείτε, αφήστε τον καναπέ και τα σιρόπια. Το μέλλον θέλει και παντεσπάνι για να γίνει το γλυκό...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου