Επειδή στην Ελλάδα –εν αντιθέσει με τον υπόλοιπο κόσμο- η ιδεολογική κυριαρχία των μαρξιστών μετά τη μεταπολίτευση και τα κομμουνιστοκρατούμενα ΜΜΕ δεν επέτρεψαν να δοθούν πραγματικές πληροφορίες για το δράμα των σοβιετικών (και λοιπών Ανατολικοευρωπαίων) στον… «σοσιαλιστικό παράδεισο», έρχονται τώρα τα ορφανά του Στάλιν και με κάθε ευκαιρία εξυμνούν τον «υπαρκτό» και τα… αγαθά του. Όπως π.χ. ο σύντροφος Μπογιόπουλος (αυτός που είναι σαν… σωσίας του Λένιν), που έγραψε ένα άρθρο για τους νεκρούς από την κακοκαιρία στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Ας το παρακολουθήσουμε:
«Ελευθερία»…
«Μέχρι την Πέμπτη, οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές που δημιούργησε το κύμα ψύχους στη Ρωσία ξεπερνούσαν τις 170…
Επίσης, σε 1.594 υπολογίζονταν οι άνθρωποι που διακομίστηκαν σε νοσοκομεία, εκ των οποίων 69 ήταν παιδιά…
Πέρα από τη Ρωσία το κύμα ψύχους έχει οδηγήσει σε εκατοντάδες νεκρούς – κυρίως άστεγοι – στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης.
Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μιλούσαν στην Ουκρανία για 83 θανάτους, στην Πολωνία για τουλάχιστον 49 θανάτους…
Παρατήρηση:
Στη Ρωσία και τις υπόλοιπες ανατολικές χώρες δεν είναι η πρώτη φορά που η θερμοκρασία πέφτει σε τόσο χαμηλά επίπεδα. Θα ‘λεγε μάλιστα κανείς ότι σε ορισμένες από αυτές τις περιοχές είναι κάτι συνηθισμένο.
Μόνο που σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε κατά το «στυγνό» κομμουνιστικό καθεστώς του παρελθόντος, τώρα στους δρόμους υπάρχουν ζητιάνοι. Υπάρχουν απόκληροι. Υπάρχουν άστεγοι. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να πληρώσουν για θέρμανση…
Τώρα, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε επί «στυγνού» κομμουνιστικού καθεστώτος, στη Ρωσία κι αλλού πεθαίνουν άνθρωποι από το κρύο…
Είναι εδώ και δυο δεκαετίες που, πλέον, η ανθρώπινη ζωή, για τη Ρωσία και τις άλλες χώρες της… ελευθερίας, της αγοράς και του κέρδους δεν αξίζει τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι αξίζει μια «χιονιφάδα».
Αυτά υποστηρίζει ο σύντροφος Μπογιόπουλος. Για να δούμε, όμως, τι λέει και κάποιος άλλος σύντροφος που τα έζησε, εν αντιθέσει με τον Μπογιόπουλο που τα έμαθε στη… βοϊδοσχολή του κλιματιζόμενου (δαπάναις του ελληνικού λαού, μέσω της παχυλής κομματικής επιχορήγησης…) Περισσού. Είναι ο Βικτόρ Σερζ, παλιός μπολσεβίκος που αργότερα διώχτηκε από τον Στάλιν. Ιδού τι γράφει στο βιβλίο του «Αναμνήσεις ενός Επαναστάτη»:
«Ο χειμώνας επέβαλλε ένα ακόμα μαρτύριο στον πληθυσμό των πόλεων. Δεν υπήρχε θέρμανση, ούτε ηλεκτρικό και η πείνα εξακολουθούσε να βασιλεύει. Παιδιά και ασθενικοί γέροι πέθαιναν κατά χιλιάδες. Ο τύφος που ερχόταν με τις ψείρες συμπλήρωνε το σκηνικό. Όλα αυτά τα έζησα για καιρό. Στα μεγάλα διαμερίσματα της Πετρούπολης, οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν όλοι μαζί σ’ ένα δωμάτιο, ζώντας ο ένας πάνω στον άλλον, γύρω από μια μικρή μαντεμένια σόμπα, ή μια σόμπα από τούβλα στερεωμένη στο ξύλινο πάτωμα με το μπουρί να βγαίνει από μια γωνιά του παραθύρου. Την τροφοδοτούσαν με το ξύλινο πάτωμα από τα γειτονικά διαμερίσματα, με κάποια έπιπλα ή και με βιβλία. Ολόκληρες βιβλιοθήκες εξαφανίστηκαν μ’ αυτό τον τρόπο…».
Τα συμπεράσματα δικά σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου