ΤΟ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ»!
Γράψαμε προ ημερών, σε άρθρο υπό τον τίτλο «Οι “νταβατζήδες” προωθούν συγκυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας” κατά της Χρυσής Αυγής», ότι υπάρχει σχέδιο των διεθνών τοκογλύφων –μόλις δουν πως η παρούσα συγκυβέρνηση δεν τραβάει άλλο- για νέα συγκυβέρνηση-πολιτικό γάμο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, με… παρανυφάκια το ΠΑΣΟΚ, την ΡΗΜΑΔ και το κόμμα Βαμμένου (δεκτό –ως… παρανυφάκι- και το ΚΚΕ), για «να μην έρθει η Χρυσή Αυγή».
Οι ενδείξεις γύρω απ’ αυτό το σενάριο, διαρκώς αυξάνονται. Για παράδειγμα, σε τηλεοπτική συζήτηση που έγινε προχθές στο κανάλι Extra 3, ο πολιτικός γόνος της φαμίλιας Βαρβιτσώτη, δήλωσε πως προτιμά οι νέοι να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, παρά στην Χρυσή Αυγή. Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε αποσπάσματα από το κείμενο της ομιλίας της βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ, Νάντιας Βαλαβάνη, από την τοποθέτησή της σε πρόσφατη εκδήλωση του καθεστωτικού ΙΣΤΑΜΕ, με τίτλο «Θεσμική απάντηση στον νεοναζισμό» (στην οποία –μεταξύ των άλλων του… συνταγματικού τόξου- είχε παραβρεθεί και ο υιός Βαρβιτσιώτης, για να δείξουμε ότι και η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ δε μένει ασυγκίνητη στο… προξενιό και προτείνει «κοινή δράση των 6 από τα 7 κόμματα», άρα –εάν υπάρξει κίνδυνος- και συγκυβέρνησή τους . Ιδού τι είπε η συριζαία:
«Μελετώντας εδώ και χρόνια το έργο του Μπρεχτ και την ιστορική εμπειρία του Μεσοπολέμου και της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, έχω πεισθεί ότι για να κλείσει ο δρόμος στο ρίζωμα του νεοναζιστικού φαινόμενου στην Ελλάδα, είναι ανάγκη να υπάρξουν πολλαπλά αντιφασιστικά μέτωπα. Ανάμεσα τους και το ευρύτερο δυνατό από άποψη σύνθεσης δυνάμεων και, αναγκαστικά, πιο περιορισμένο από άποψη στόχων: Αυτό που συμπεριλαμβάνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις που διαφοροποιούνται απέναντι στο νεοναζισμό… Αυτό ενέχει δύο κινδύνους, τους οποίους θέλω να θέσω προκαταρκτικά και ανοιχτά στη σημερινή συζήτηση, που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του ΙΣΤΑΜΕ – και αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη του είδους που διεξάγεται στη χώρα μας και στην οποία θα ήθελα να δω να συμμετέχουν επίσης το ΚΚΕ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες: Να αναζητήσουμε τον κοινό τόπο που θα μπορούσε να υπάρξει ανάμεσα στα 6 από τα 7 κόμματα της Ελληνικής Βουλής και μιας γκάμας εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων σε μια τέτοια κατεύθυνση… Να επιχειρήσουμε ν’ ανιχνεύσουμε έναν τέτοιο κοινό τόπο προτάσσοντας σε κάθε βήμα, μπροστά στο φόβο της δημιουργίας ενός πολιτικού «χυλού» που θα μας παγίδευε, ό,τι μας χωρίζει σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα: Με τρόπο ώστε, τελικά, για κάθε κατάφαση να υπάρχουν πολλαπλάσιες αρνήσεις και πρακτικά η επίκληση της αναγκαιότητας και της δυνατότητας κοινής δράσης σε ένα περιορισμένο πρόγραμμα στόχων να μετατρέπεται σε προσχηματική θέση για να μην υπάρξει ένα ξεκάθαρο «όχι».
Τα συμπεράσματα δικά σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου